facebook_e-psyxologos

Σταμάτησες. Λες πως κουράστηκες. Πως νόημα δεν υπάρχει άλλο να το προσπαθείς.
Ξέρεις, δεν το γνωρίζω αυτό το οποίο παλεύεις. Δεν θέλω να το μάθω. Καθένας όμως, τον δικό του τον σταυρό τον κουβαλάει άλλοτε φανερά, και στα κρυφά άλλοτε…
Να τα παρατήσεις θες. Να αφεθείς και όπου βγάλει.
Κάνε το, κανείς να σε σταματήσει δεν μπορεί. Το ‘’όπου βγάλει’’ όμως, από την προσπάθεια και μόνο σε απαλλάσει. Ο πόνος, η μοναξιά και το σκοτάδι, δικαίωμα μετά πάνω σου, ολόκληρο, αποκτούν.
Λες, πως λύση δεν βλέπεις στο τέλος να υπάρχει. Και ότι κανείς δεν σου εγγυάται ότι θα τα καταφέρεις.
Δίκιο έχεις. Ποτές όμως και τίποτα, δεν ήταν στη ζωή σου δεδομένο αν το καλοσκεφτείς. Ήταν ψευδαίσθηση, και ας μην σου αρέσει που το ακούς, το γεγονός ότι τα πράγματα, υπό τον έλεγχό σου είχες.
Άδικο πως είναι λες.
Ναι. Μπορεί σε αυτό και δίκιο να χεις. Πες μου όμως ειλικρινά. Αν ο συλλογισμός αυτός μπόρεσε ποτές, σε κάποιον, κάτι, να προσφέρει.
Ότι φοβάσαι και ότι πέφτεις, που και που μου λες.
Μην σε πειράζει όμως αυτό. Φύσις ανθρώπου. Ξανά και πάλι ξανά, πάνω το κεφάλι.
Μία βοήθεια σε όλο αυτό ζητάς.
Εσύ σήκω. Για ακόμη μια φορά. Κάνε το σταυρό σου. Μην φοβάσαι. Απλά ξεκίνα…
Για ακόμη μια φορά…

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.