Και ποιος νομίζεις ότι είσαι;
Εσύ.
Που θες ο λόγος ο δικός σου πάντοτε και μόνο να μετράει. Που θες να είσαι παντού ο πρώτος. Που δεν αντέχεις, άνθρωπο άλλον να σε καπελώνει.
Δεν το βλέπεις ταλαίπωρε, πως το πάθος αυτό της φιλαρχίας, του άκρατου εγωισμού, όχι μόνο εσένα καταστρέφει, αλλά και ό,τι καλό έχεις στη ζωή σου;
Ποιος αντέχει, πες μου, να σταθεί, δίπλα σε άνθρωπο που μόνο πρωτεία και τιμές αναζητάει; Ποιος αντέχει, άνθρωπο, που ο λόγος του, η σκέψη του, θέλει τον λόγο και την σκέψη όλων να καλύπτει; Ποιος αντέχει να σταθεί δίπλα σε όποιον, τυφλωμένος από εγωισμό βαδίζει;
Ταπεινώσου Άνθρωπε.
Σκύψε εκούσια το κεφάλι. Τους εγωιστές, τους φίλαρχους, κανείς δεν τους αντέχει.
Μόνος θα καταλήξεις να ‘ σαι, εσύ και κάτι εικόνες του θεοποιημένου από εσέ εαυτού σου.
Ταπεινώσου Άνθρωπε.
Τα μεγαλεία και οι δόξες, πράγματα δεν είναι που με τη βία κατακτώνται.
Ως αύρα λεπτή χαρίζονται, σε όσους μπορούν να τα διαφυλάξουν,
Ταπεινώσου Άνθρωπε.
Όταν αέρας πιάνει δυνατός, οι λεύκες είναι που σπάζουνε, ενώ τα στάχυα χορεύουν στο άγγιγμά του.
Ταπεινώσου Άνθρωπε.
Είναι οι έσχατοι αυτοί, που θα γενούνε πρώτοι.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθεριος
Ψυχολόγος M.Sc.