Πρόσεχε καλά, να μην αφήσεις τον φθόνο να φωλιάσει στη ψυχή σου για κανέναν. Πρόσεχε καλά, γιατί θα καταστραφείς.

Όπως το σκουλήκι βγαίνει μέσα από το ξύλο, και εν συνεχεία κατατρώει το ξύλο που το γέννησε, έτσι και ο φθόνος… Ξεφυτρώνει μέσα από τη ψυχή σου, και αν τον αφήσεις, θα είναι η ψυχή σου το πρώτο πράγμα που θα κατασπαράξει.

Πολλά άσχημα ξεκινάνε από τον φθόνο. ‘’Γιατί αυτός και όχι εγώ;’’, και δως του μαλώματα, καβγάδες, σχέσεις που ψυχραίνονται…Και σκοτίζεται ο νους, θολώνει η κρίση, ξεφεύγει ο άνθρωπος και παραδίδεται σε πάθη, σε καταστάσεις ‘’εν βρασμώ’’, που δεν φανταζότανε πως θα έφτανε ποτέ…

Αυτός που φθονεί, παιδεύεται ο ίδιος πρώτα…

Τίποτα καλό δεν μπορεί να του προσφέρει αυτό το πάθος. Υπάρχουν πάθη, που άμα λάχει, πριν σε εγκλωβίσουν, πριν σε καταστρέψουν, προσφέρουν έστω και κάποια στιγμιαία ηδονή. Κάποια απόλαυση… Ο φθόνος όμως από την γέννησή του, μόνο θα σε ρημάζει…

Και πριν πεις πως ”εντάξει, το θέμα δεν με αφορά”, ή πως ”δεν έχω φθόνο στη ψυχή μου”, σκέψου…

Σου είναι εύκολο να κλάψεις, να πενθήσεις, να συμπάσχεις, μαζί με τον διπλανό σου που πονά… Μπορείς όμως το ίδιο εύκολα να μετέχεις στην ευτυχία του; Μπορείς να χαρείς το ίδιο εύκολα, με την χαρά του;

Γιατί πιστεύεις πως συμβαίνει;

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.