Νύχτωσε…

Και είναι κάτι βράδια σαν και το σημερινό, που όλα μοιάζουν να κυλάνε πιο αργά. Το νιώθεις.

Το κεφάλι σου  βαρύ και οι σκέψεις αρχίζουν σιγά σιγά να γίνονται θολές.

Είναι η κούραση. Η κούραση της μέρας…

Είναι πολλά αυτά που έγιναν και σήμερα. Πολλά αυτά για τα οποία έπρεπε να τρέξεις, να νοιαστείς, να τακτοποιήσεις. Πολλές οι υποχρεώσεις, οι σκοτούρες.

Νιώθεις το σώμα σου να πονάει. Είναι λες και τα πόδια σου τα σέρνεις.

Δεν είναι ότι σήμερα έγινε κάτι διαφορετικό. Δεν είναι ότι έγινε κάτι μεγάλο. Όχι.

Είναι όλα αυτά τα απλά, τα μικρά, τα καθημερινά τα πραγματάκια τα οποία σε έχουν εξαντλήσει. Τα συνηθισμένα…

Σκέφτεσαι το γιατί. Γιατί σήμερα και όχι τις άλλες μέρες; Αφού δεν έγινε κάτι το εξωφρενικό.

Έτσι είναι όμως. Να το ξέρεις. Όλοι το νιώθουνε αυτό. Μην σε παραξενεύει. Μην σε απογοητεύει…

Πολλές φορές, είναι τα απλά, τα μικρά, τα συνηθισμένα που στο τέλος σε τσακίζουν.

Μην απογοητεύεσαι. Όλοι το νιώθουν από καιρό σε καιρό. Απλά έτσι είναι…

Τα βλέφαρά σου αρχίζουν και βαραίνουν. Η ώρα πέρασε. Μην αντιστέκεσαι…Άστο… Κοιμήσου.

Κράτα μόνο αυτό…Το μην απογοητεύεσαι. Αύριο ξεκινάει μια καινούρια μέρα.

Μην απογοητεύεσαι. Ξεκουράσου.

Καληνύχτα.

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.