Δεν αρκεί να κάνεις απλά υπομονή. Πρέπει να ξέρεις και για πιο λόγο την κάνεις.
Αλλιώς δεν έχει νόημα.
Περνάνε οι μέρες και εσύ άδικα σκας και αρρωσταίνεις.
Ξέρεις, πολλές φορές οι άνθρωποι, επιλέγουμε να κάνουμε υπομονή επειδή φοβόμαστε την σύγκρουση. Επειδή δε θέλουμε να ταράξουμε νερά. Επειδή δεν θέλουμε να ξεβολευτούμε. Και πορευόμαστε έτσι και νομίζουμε ότι είμαστε και τα πιο καλά παιδιά, γιατί ‘’κάνουμε υπομονή’’.
Αυτό όμως είναι κοροϊδία. Αυτό είναι ηλιθιότητα. Αυτό είναι ψέμα απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Και με ψέματα, δεν προχωράει η ζωή. Έρχεται κάποια στιγμή που σκάμε. Που σπάμε. Που καταρρέουμε. Έρχεται κάποια στιγμή, που απλά, δεν πάει άλλο…
Έτσι που λες…
Δεν αρκεί να κάνεις απλά υπομονή. Πρέπει να ξέρεις και για πιο λόγο την κάνεις.
Αλλιώς δεν έχει νόημα.
Περνάνε οι μέρες και εσύ άδικα σκας και αρρωσταίνεις.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.