Φτάνεις λοιπόν στο αμήν καμμιά φορά και σκέφτεσαι:

‘’Και γιατί παλεύω; Για ποιον προσπαθώ; Έχω ψοφήσει στη κούραση και χαΐρι δεν βλέπω. Μήπως να τα παρατήσω όλα; Θα έχω τουλάχιστον το κεφάλι μου ήσυχο’’

Και πέφτεις. Και μουντρουχιάζεις. Και απογοητεύεσαι. Και δεν έχεις δύναμη τα πόδια σου να πάρεις.

Και για να είμαστε ειλικρινής, δεν έχεις και άδικο…

Έχεις τεντώσει. Κούραση πολλή. Αποτέλεσμα δεν βλέπεις. Πως να είσαι καλά μετά;

Ξέρεις όμως…

Πρέπει να ψάξεις. Να ψάξεις να βρεις το νόημα. Το νόημα πίσω από αυτά που κάνεις. Υπάρχει. Να είσαι σίγουρος…

Άκουσα μια ιστορία.

Έσπαγαν λέει, δυο άνθρωποι πέτρες κάτω από τον ήλιο. Δύσκολη δουλειά. Βαριά.

Ο ένας αγκομαχούσε και έβριζε… Όλο αχ και βαχ ήταν. Μες ο θυμό και τα νεύρα.

‘’Γιατί είσαι έτσι;’’, τον ρώτησαν… ‘’Δε βλέπεις;’’, απάντησε, ‘’σπάω πέτρες…’’.

Ο δεύτερος μες τη χαρά. Δουλειά, τραγούδι και ‘’δόξα τω Θεώ’’. Ψόφιος και αυτός. Ναι. Μες τη χαρά όμως…

‘’Γιατί είσαι έτσι’’, τον ρώτησαν και αυτόν… ‘’Δε βλέπεις;’’ απάντησε. ‘’Σπάω πέτρες. Και με τις πέτρες αυτές θα χτίσουν εκκλησιές, σχολεία και νοσοκομεία… Πως να μην είμαι χαρούμενος που συμμετέχω σε ένα τέτοιο έργο. Σε μια τέτοια ευλογία;’’

Έχεις τεντώσει. Ναι. Και έχεις δίκιο.

Ψάξε όμως να βρεις το νόημα. Το νόημα πίσω από αυτά που κάνεις.

Πάντα υπήρχε. Να είσαι σίγουρος.

Νόημα, πάντα υπάρχει.

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.