‘’Το θέλω ρε συ. Αλήθεια. Το θέλω να παλέψω. Το θέλω να σταθώ στα πόδια μου. Το θέλω να σηκώσω κεφάλι. Το θέλω να βγω από τη μαυρίλα. Το θέλω να είμαι καλά. Αλλά δεν μπορώ… Είμαι κουρασμένος. Νιώθω ότι δεν έχω δυνάμεις. Μου φαίνεται βουνό. Αδύνατο. Δεν ξέρω από που να αρχίσω…’’
‘’Έχεις δίκιο. Είναι δύσκολο. Είναι βαρύ. Είναι πολύ. Δεν σε κατηγορεί κανείς που νιώθεις έτσι. Και να το ξέρεις, δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Λίγο πολύ όλοι το νιώθουμε. Να σου πω όμως κάτι; Σιγά σιγά. Βήμα-βήμα. Άσε το τέλος. Μην κοιτάς το τέλος. Μόνο θα σε απογοητεύει το να το κάνεις. Το επόμενο βηματάκι. Το επόμενο κομματάκι. Το σήμερα. Το τώρα. Τι καλύτερο μπορείς να κάνεις τώρα; Υπάρχουν πράγματα. Ας είναι κάτι μικρό. Ας σου φαίνεται ανούσιο. Γελοίο. Κάντο. Χαλαρά. Χωρίς άγχος. Κάθε μέρα από λίγο. Κάθε μέρα από κάτι μικρό.
Και στο υπόσχομαι. Θα ξυπνήσεις μια μέρα και χωρίς να το έχεις καταλάβει, θα πατάς στα πόδια σου ξανά. Στο υπόσχομαι…
Καλή αρχή. Καλή δύναμη. Ο Θεός μαζί σου.’’
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.