Μη φοβάσαι.

Δεν έχεις κάποιο πρόβλημα.

Κουρασμένος είσαι. Κουρασμένος…

Στύβεις καθημερινά το λίγο σου και βγάζεις από αυτό πολύ.

Τρέχεις μόνιμα κάτι να προλάβεις. Και μόλις κλείνεις τη μία υποχρέωση, ανοίγουν στα καπάκια άλλες δυο.

Δουλεύεις-δουλεύεις και όλο πάλι μείον το ταμείο σου.

Πας να πεις τον πόνο σου σε έναν άνθρωπο και αυτός σου αρχίζει τον δικό.

Όλο τακτοποιείς [...διάβασε περισσότερα...]

Εσείς μάνες…

Μην μεγαλώνετε αγόρια, που δε θα θέλατε ποτέ να έχετε για συζύγους σας. Μεγαλώστε ανθρώπους ελεύθερους, πλήρεις συναισθηματικά, ανεξάρτητους, ικανούς να μπορούνε να περπατήσουνε μέσα στη ζωή, χωρίς να έχουνε την ανάγκη να σας κρατάνε από το φουστάνι.

Και εσείς πατεράδες…

Άλλο πράγμα το να αγαπάς τη κόρη σου. Άλλο πράγμα τρυφερά να την φροντίζεις. [...διάβασε περισσότερα...]

Υπάρχουν μέρες, που το μόνο που θέλεις είναι να σέρνεσαι.

Να πηγαίνεις από το κρεβάτι στον καναπέ και από τον καναπέ ξανά και πάλι στο κρεβάτι.

Και λες στον εαυτό σου ‘’Μα το έχω ανάγκη. Το χρειάζομαι. Πρέπει να ξεκουραστώ’’.

Και περνάς ώρες ολόκληρες και όταν έρχεται η ώρα να σηκωθείς, πάλι κουρασμένος νιώθεις.

Και αναρωτιέσαι μετά… ‘’Γιατί; Τι φταίει; Αφού [...διάβασε περισσότερα...]

Ο θάνατος. Αυτός είναι ο κοινός μας ο εχθρός. Και εμείς, αντί να οργανωθούμε εναντίον του, τρωγόμαστε μεταξύ μας, ταΐζοντας τον κάθε μέρα. Ο διάβολος. Αυτός μας είναι που μας υπονομεύει. Αλλά εμείς βλέπουμε εχθρούς στο πρόσωπο του αδερφού μας. Ο πόνος. Έχουμε εντολή να τον ανακουφίζουμε. Όχι να τον προκαλούμε. Ο πλησίον σου. Ετοιμάσου. Θα χρειαστεί Πανδοχείο, δυο Δηνάρια, Λάδι και Κρασί. Καλό βράδυ.