Είναι κάτι βράδια δύσκολα. Βουβά.
Κάτι βράδια, που σε πνίγει ο πόνος, αλλά δεν έχεις φωνή να το εκφράσεις.
Μέσα στη μέρα, όλο και κάπως την παλεύεις.
Λίγο θα μιλήσεις με κανέναν άνθρωπο, λίγο θα καταπιαστείς με καμιά δουλίτσα… Ξεφεύγει το μυαλό.
Έρχεται όμως το βράδυ, που κλείνεσαι στο σπίτι σου και έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου… Και στον εαυτό σου, ψέματα δεν μπορείς [...διάβασε περισσότερα...]
|
Κανένας δεν γεννήθηκε αμαρτωλός.
Το λάθος, η αμαρτία, η πτώση, είναι κάτι που έρχεται στην πορεία.
Και ξέρεις πως έρχεται; Ξέρεις πως ξεκινάει όλο αυτό;
Με μια σκέψη.
Όλα τα κακά, ξεκινάνε με μια σκέψη.
Μια σκέψη, που έρχεται και σου χτυπάει τη πόρτα του μυαλού. Και εσύ αντί να την αφήσεις να χτυπά, αντί να την αγνοήσεις, πιάνεις μαζί της κουβεντούλα. Της δίνεις σημασία. Της [...διάβασε περισσότερα...]
|
Θέλω να φανταστείς ένα χωράφι…
Ένα χωράφι που όσο το αφήνεις ακαλλιέργητο, τόσο αυτό σκληραίνει και αγριεύει. Όσο το περιποιείσαι όμως, όσο το σκαλίζεις, όσο το ποτίζεις, τόσο μαλακώνει το χώμα του και τόσο σου δίνει καρπούς και χίλια δυο αγαθά.
Έτσι είναι και η σχέση σου. Θέλει συνεχή φροντίδα αν θέλεις να καρποφορήσει…
Θέλω να φανταστείς ένα χωράφι…
Θα το άφηνες [...διάβασε περισσότερα...]
|
Έχεις νιώσει ποτέ σου να ξυπνάς το πρωί και να είσαι κουρασμένος;
Να ανοίγεις τα μάτια σου, και να μην έχεις κουράγιο να σηκωθείς από το κρεβάτι…
Να σε τρομάζει η σκέψη ότι έχεις άλλη μια μέρα ολόκληρη μπροστά σου.
Και σαν να μην φτάνει όλο αυτό, να έχεις και τους γύρω σου να σε ρωτάν ‘’τί έχεις;’’
Το έχεις νιώσει ποτέ;
Φαντάζομαι πως ναι…
Ξέρεις όμως κάτι;
Για όλο αυτό, [...διάβασε περισσότερα...]
|
‘’…Μην τολμήσεις.
Μην τολμήσεις να μου πεις να κάνω υπομονή. Μην τολμήσεις να μου πεις πως θα περάσει. Μην τολμήσεις να μου πεις πως θα πάνε όλα καλά.
Όχι.
Δε θέλω τίποτα να ακούσω.
Καλύτερα μη μου μιλάς. Καλύτερα να σιωπήσεις.
Δεν ξέρω. Δε με νοιάζει. Μόνο μη μου λες να κάνω υπομονή…
Δεν είναι ότι φταις εσύ. Όχι. Δε φταις.
Εσύ θες να βοηθήσεις.
Δε βοηθάς όμως έτσι. Κατάλαβέ [...διάβασε περισσότερα...]
|
Γιατί παιδεύεις τη ψυχούλα σου; Γιατί δεν αφήνεις ελεύθερο τον εαυτό σου;
Προσπαθείς με νύχια και με δόντια να κρατήσεις μια εικόνα, ένα επίπεδο…
Για ποιον;
Για τον κόσμο; Για τους άλλους;
Για το αν θα σε παρεξηγήσουν; Για το αν θα σκεφτούνε κάτι κακό για σένα;
Ας σε παρεξηγήσουν. Ας σε κακολογήσουν. Ας σε κουτσομπολέψουν. Ας σκεφτούνε για σένα ό,τι θέλουνε…
Το καταλαβαίνεις [...διάβασε περισσότερα...]
|
Ξέρεις τί είναι το άγχος;
Έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό…
Αυτό είναι.
Εμείς είμαστε άνθρωποι… Δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις καταστάσεις.
Μπορούμε μόνο να παλεύουμε. Μπορούμε μόνο να προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Στο σήμερα. Στο τώρα.
Ό,τι έρχεται μπροστά μας, να το αντιμετωπίζουμε. Μόνο αυτό μπορούμε.
Δεν είναι δικιά [...διάβασε περισσότερα...]
|
Τον κοιτάς με την άκρη του ματιού σου. Περιμένεις στη γωνία να κάνει ένα λάθος για να του τη πεις…
Έχεις παράπονα, αλλά δεν του τα λες πλέον, γιατί ‘’ούτως ή άλλως, δεν σε καταλαβαίνει’’… Για την ακρίβεια, βολεύεσαι και λίγο, γιατί αν άλλαζε τώρα συμπεριφορά, δεν θα ήθελες εσύ. ‘’Ας το θυμόταν πιο νωρίς αν ήθελε…’’, σκέφτεσαι.
Έρχεται στο κρεβάτι σας να κοιμηθεί [...διάβασε περισσότερα...]
|
Κάποτε ήσουν μόνη, ελεύθερη και γκρίνιαζες ότι δεν ξεκουράζεσαι καθόλου.
Σήμερα, με άντρα, παιδιά, σπίτι, σκυλιά, γατιά, δουλειές, υποχρεώσεις, ξεκλέβεις κάνα εικοσάλεπτο να κλείσεις λίγο τα μάτια σου και είσαι και ευχαριστημένη…
Κάποτε είχες μόνο τη πάρτη σου και παραπονιόσουν πως δεν σου φτάνουν τα λεφτά.
Σήμερα, στύβεις το λίγο και βγάζεις από αυτό πολύ για όλους. [...διάβασε περισσότερα...]
|