Αναρωτιόμαστε καμιά φορά γιατί υπάρχουν άνθρωποι, που ενώ μας κάνουνε κακό, εμείς δεν μπορούμε να τους διώξουμε, δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, δεν μπορούμε να σταθούμε ισχυροί απέναντί τους αλλά αντιθέτως, λουφάζουμε και δεχόμαστε τις άσχημές τους συμπεριφορές.
Αυτό, συμβαίνει, επειδή κάποια στιγμή ανοίξαμε στους ανθρώπους αυτούς τις πόρτες της καρδιάς μας.
Ανοίξαμε [...διάβασε περισσότερα...]
|
Όλοι σου δίνουν συμβουλές για το πως να ζήσεις.
Ψυχολόγοι, life coaches, influencers, άνθρωποι του πνεύματος, των τεχνών και των γραμμάτων.
‘’Πέτυχε τους στόχους σου, ζήσε τη κάθε σου στιγμή, αγάπα, γέλα, δημιούργησε στιγμές, πρόσεξε τον εαυτό σου…’’
Καλά όλα αυτά.
Αλλά από μόνα τους δεν φτάνουνε. Δεν είναι αρκετά. Γιατί στο τέλος της ημέρας, πάντοτε, καταλήγεις ένας υγιής νεκρός. [...διάβασε περισσότερα...]
|
Καθώς περνούν τα χρόνια…
Καθώς περνούν τα χρόνια, συνειδητοποιώ ότι γίνομαι ίδιος με τους ανθρώπους που κατέκρινα. Συνειδητοποιώ, πώς κάνω τα ίδια λάθη, που έκαναν, οι άνθρωποι που κατηγορούσα.
Καθώς περνούν τα χρόνια, νιώθω όλο και πιο βαρύς. Πράγματα που έλεγα ότι θα αφήσω για αργότερα, μου φαίνεται πλέον πιο δύσκολο το να τα αρχίσω…
Καθώς περνούν τα χρόνια, μοιάζει [...διάβασε περισσότερα...]
|
Συνήθως όλη μας την χολή, όλη μας την κακία, όλες μας τις ανασφάλειες, τα κόμπλεξ, τους θυμούς μας, τα βγάζουμε εκεί που μας παίρνει.
Στους ανθρώπους που μας ανέχονται.
Σε αυτούς που δεν μιλάνε. Σε αυτούς που μας αγαπούν.
Σε αυτούς που συγκρατούν τα λόγια τους.
Σε αυτούς που επιλέγουν να πληγωθούνε από το να μας πληγώσουν.
Πρέπει να καταλάβουμε όμως, ότι μας παίρνει να [...διάβασε περισσότερα...]
|
Αποτύχαμε.
Γιατί στηρίξαμε τη ζωή μας σε ημίμετρα.
Γιατί λατρέψαμε ψεύτικους θεούς.
Προσκυνήσαμε το χρήμα, τη δόξα, την εξουσία.
Προσκυνήσαμε την επιστήμη, τις τέχνες, την υστεροφημία.
Προσκυνήσαμε την αγάπη, τη φιλία, την οικογένεια, τις αξίες.
Προσκυνήσαμε όλα τα κτιστά και ξεχάσαμε τον Κτίστη.
Και όταν τα είδωλα μας πρόδωσαν, αρρωστήσαμε από τη στεναχώρια…
Για αυτό [...διάβασε περισσότερα...]
|
Πονάει ο κόσμος ρε γαμώτο.
Πονάει πολύ.
Πονάει, και καμιά φορά, δεν περνάει με τίποτα αυτός ο πόνος.
Και εσύ, ακόμα κάθεσαι και ασχολείσαι με μικρότητες.
Ασχολείσαι με ‘’σου είπα και μου είπες’’.
Βγάζεις εγωισμούς, κάνεις μούτρα, πηγαίνεις κόντρα σε ανθρώπους που λες πως αγαπάς.
Όλο κουρασμένος είσαι. Όλο με ένα ‘’ουφ’’ στο στόμα.
Όλο δεν προλαβαίνεις. Όλο φορτωμένος [...διάβασε περισσότερα...]
|
Καμιά φορά ξέρεις, το πρόβλημα, ξεκινάει από το γεγονός ότι προσπαθείς να ελέγξεις τα πάντα.
Να ελέγξεις τα λάδια στον κινητήρα, το καύσιμο, τον αέρα στα λάστιχα, τα αμορτισέρ, να βάλεις τις ταχύτητες σωστά, να οδηγήσεις προσεκτικά, να μην πας ούτε πολύ γρήγορα αλλά ούτε και πολύ αργά, [...διάβασε περισσότερα...]
|
Δε θα σου χαριστεί τίποτα στη ζωή.
Ακόμα και για το παραμικρό, θα πρέπει να παλέψεις.
Με τον ιδρώτα του προσώπου σου και της μέσης σου τον πόνο. Έτσι μόνο. Δεν υπάρχει άλλη οδός.
Για αυτό μη ζητάς μια εύκολη ζωή.
Και μην απογοητεύεσαι όταν βλέπεις τον ατέλειωτο αγώνα.
Θα έχεις στιγμές χαλάρωσης ενδιάμεσα.
Ναι. Χρειάζονται και αυτές.
Η ζωή όμως είναι αγώνας. Μην το ξεχνάς.
|
Ο άνθρωπος της εποχής μας, καλλιέργησε το λογικό, μα αψήφησε το υπέρλογο.
Καλλιέργησε το λογικό και νόμισε πως έγινε θεός ο ίδιος.
Και έτσι, αυτός που αποστράφηκε τη φράση ‘’δούλος του Θεού’’, έγινε υπόδουλος του εγωισμού του.
Για αυτό βλέπεις καθηγητάδες, ανθρώπους μορφωμένους, γεμάτους με γνώση κοσμική να είναι μίζεροι, στεγνοί και να σου προκαλούν αποστροφή και [...διάβασε περισσότερα...]
|
Καμιά φορά, το μόνο που έχεις ανάγκη, είναι να αφήσεις να βγει το κλάμα από μέσα σου, μέχρις ότου να νιώσεις πως αδειάζεις.
Καμιά φορά, το μόνο που έχεις ανάγκη, είναι να γελάσεις με τη καρδιά σου, σαν μικρό παιδί, χωρίς να σκέφτεσαι το αν θα σε παρεξηγήσουν.
Καμιά φορά, το μόνο που έχεις ανάγκη, είναι να αφήσεις στην άκρη τα μούτρα σου και να πας να αγκαλιάσεις τον άνθρωπο, [...διάβασε περισσότερα...]
|