‘’Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ανθρώπου, είναι ο θάνατος. Όλη μας η ζωή, είναι μια πορεία προς αυτόν, είτε το θέλουμε είτε όχι. Και εμείς, αντί να ασχολούμαστε με αυτό, τί κάνουμε; Τρωγόμαστε μεταξύ μας. Κοιτάμε, πως ο ένας, θα βγάλει το μάτι του άλλου. Κοιτάμε πως θα αρπάξουμε, πως θα εξασφαλίσουμε, πως θα δικαιωθούμε. Και δώστου οι έχθρες, και δώστου τα μαλώματα και δώστου [...διάβασε περισσότερα...]
|
Αν συνεχίσεις έτσι, θα σκάσεις…
Καταπίνεις, καταπίνεις, καταπίνεις… Λόγια, συμπεριφορές, μούτρα, παραξενιές. Μέχρι πότε;
Αφού δεν είσαι καλά. Δεν το βλέπεις; Έχεις ξεπεράσει τα όριά σου προ πολλού. Κάνεις κακό στον εαυτό σου.
Ξύπνα.
Μάθε να ανοίγεις το στόμα σου. Μάθε να μιλάς.
Και ας παρεξηγηθούν και κάποιοι. Δεν πειράζει. Θα τους περάσει.
Και ας χαλάσουν ζαχαρένιες. [...διάβασε περισσότερα...]
|
Αν περιμένεις να ξυπνήσεις μια μέρα, και όλα τα προβλήματά σου να έχουνε λυθεί με έναν τρόπο μαγικό, άδικα περιμένεις.
Αν περιμένεις κάποιος, να ενδιαφερθεί για σένα, όταν εσύ δεν ενδιαφέρεσαι για τον ίδιο σου τον εαυτό, άδικα περιμένεις.
|
Αν δεν καταφέρεις να αγαπήσεις τον άνθρωπό σου, δεν θα καταφέρεις να αγαπήσεις ποτέ κανέναν.
Ξέρεις για ποιον μιλάω… Για τον άντρα σου. Τη γυναίκα σου. Τον σύντροφο που διάλεξες εσύ… Αν δεν καταφέρεις να αγαπήσεις τον άνθρωπο αυτόν, δεν θα καταφέρεις να αγαπήσεις αληθινά, ποτέ κανέναν…
‘’Αγαπώ τους φίλους μου’’, ίσως μου πεις… Με τους φίλους, δεν κοιμάσαι και ξυπνάς [...διάβασε περισσότερα...]
|
Άσχημο πράγμα το ‘’μέτριο’’.
Μέτριες σχέσεις, μέτριες προσπάθειες, μέτριες ζωές, μέτριοι ανθρώποι.
Σε έχουν φάει τα ‘’δεν είμαι σίγουρος’’, τα ‘’δεν ξέρω’’, τα ‘’φοβάμαι’’, τα ‘’δεν νομίζω ότι μπορώ…’’
Αυτή η χλιαρότητα… Αυτή η μετριότητα… Αυτά είναι που σε καταστρέφουν.
Και περιφέρεσαι εδώ και εκεί, άβουλος, άχρωμος, ανέραστος, μίζερος.
Και αναρωτιέσαι [...διάβασε περισσότερα...]
|
Έχεις μιλήσει ποτέ σου με άνθρωπο παράλογο;
Εσύ να του λες άσπρο, και αυτός να σου απαντάει μαύρο. Εσύ να του εξηγείς, και αυτός να μην θέλει να καταλάβει. Να επιμένει στο δικό του. Να μην θέλει να ακούσει. Να μην μπορείς να τον πιάσεις από πουθενά…
Φαντάζομαι πως ναι.
Πες μου. Έχει νόημα να προσπαθείς να βγάλεις άκρη; Έχει νόημα, να συνεχίσεις να προσπαθείς για να τον πείσεις; [...διάβασε περισσότερα...]
|
Ξέρεις πως νιώθω;
Σαν να με πέταξαν μεσοπέλαγα και να μου είπανε ‘’κολύμπα’’.
Και παλεύω που λες, όπως ξέρω και μπορώ να κρατηθώ στην επιφάνεια, να βγάλω μια άκρη.
Και κάθε τόσο, νά σου, βλέπω την στεριά να φαίνεται. Και βάζω πείσμα, με ότι δυνάμεις έχω και δεν έχω και κολυμπάω προς τα κει. Και λέω στον εαυτό μου, ‘’κάνε κουράγιο, λίγο ακόμα, έλα, φτάνεις’’.
Και πάνω που [...διάβασε περισσότερα...]
|
Γιατί να είμαι τόσο αδύναμος;
Γιατί να είμαι τόσο διστακτικός;
Γιατί να είμαι τόσο ανασφαλής;
Γιατί να είμαι τόσο αναποφάσιστος;
Γιατί να είμαι τόσο γκρινιάρης;
Γιατί να είμαι τόσο φοβισμένος;
Γιατί να είμαι τόσο πεσμένος;
Γιατί να μην μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα;
Γιατί, γιατί, γιατί… Και αν συνεχίσεις έτσι, όλη την ώρα να κάθεσαι και να συζητάς με τον εαυτό σου, όλο και [...διάβασε περισσότερα...]
|
”…Καμμιά φορά αναρωτιέμαι. Έχει και η υπομονή τα όριά της;
Αν ναι, τότε ποια είναι αυτά; Γιατί εγώ νιώθω να τα έχω ξεπεράσει από καιρό…
Είμαι τόσο σκασμένος, τόσο μπουκωμένος που κάθε μέρα ξέρεις, σκέφτομαι, ‘’τη βγάζω δε τη βγάζω και σήμερα…’’
Έχει και η υπομονή τα όριά της;
Και ποιος ορίζει αυτά τα όρια; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να μου πει ότι ‘…κοίταξε…Μέχρι [...διάβασε περισσότερα...]
|
Πίστευα πως το να είσαι καλά, σημαίνει να μην πέφτεις, να μην σπας, να μην στεναχωριέσαι. Πίστευα, πως το να είσαι καλά, σημαίνει να μην έχεις τις μαύρες σου, να μην πονάς, να μην νιώθεις πως σε πλακώνει το δωμάτιο τα βράδια. Πίστευα, πως το να είσαι καλά, σημαίνει να είσαι συνέχεια χαρούμενος, συνέχεια ευδιάθετος, να μην έχεις προβλήματα, έγνοιες, σκοτούρες, δυσκολίες. [...διάβασε περισσότερα...]
|