Αν δεν μπορείς, λέγε ‘’δεν μπορώ’’.
Και άμα δεν θέλεις, να λες ‘’δεν θέλω’’.
Άκουσε με λίγο. Δε θέλω ούτε να σου χαϊδέψω τα αυτιά, ούτε να σου πω πως εσύ είσαι ο καλός και όλοι οι άλλοι οι λάθος…
Παρόλα αυτά, καλώς η κακώς, πρέπει να μάθεις να λες και κάνα όχι.
Πως να το κάνουμε;
Όλη την ώρα, μην στεναχωρηθεί ο ένας, τι θα σκεφτεί για σένα ο άλλος, μην παρεξηγηθούνε, μην [...διάβασε περισσότερα...]
|
Ξέρεις τι πονάει; Να βλέπεις το παιδί σου να λιώνει σαν το κερί και να μην μπορείς τίποτα να κάνεις…
Ξέρεις τι πονάει; Να θέλεις να μοιραστείς με άνθρωπο τη χαρά ή τη λύπη σου και άνθρωπο να μην έχεις.
Ξέρεις τι πονάει; Να νιώθεις τη ψυχή σου τσακισμένη, να θέλουν τα μέσα σου να ουρλιάξουν, και εσύ έξω να σιωπάς, γιατί απλά πρέπει να κρατήσεις…
Αυτά πονάνε.
Απόψε κάτσε. [...διάβασε περισσότερα...]
|
Καμιά δεν ήξερε πως να είναι μάνα πριν έρθουν τα παιδιά.
Κανένας δεν ήξερε από σχέσεις, πριν κάνει μια σχέση ο ίδιος.
Κανένας δεν ήτανε ποτέ έτοιμος για να παντρευτεί.
Κανένας δε πήγε σε σχολείο για να μάθει την αγάπη.
Σπάζοντας τα μούτρα σου. Ρισκάροντας. Πολεμώντας με τους φόβους σου. Παλεύοντας με τα θεριά.
Έτσι γίνεσαι μάνα. Έτσι γονιός. Έτσι σύζυγος, έτσι αδερφός [...διάβασε περισσότερα...]
|
Το πρόβλημα δεν είναι ότι αγχώνεσαι. Όχι.
Το πρόβλημα είναι, ότι φοβάσαι από τώρα, για την επόμενη φορά που πρόκειται να αγχωθείς.
Ξέρεις… Από τη στιγμή που γεννιόμαστε, μέχρι και τη στιγμή που θα κλείσουμε τα μάτια μας, το άγχος μας συνοδεύει. Είναι κομμάτι της ζωής μας.
Όσο πιο νωρίς το πάρεις αυτό χαμπάρι, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσεις και να το διαχειριστείς.
|
Όσο σημαντικό είναι να βλέπεις τα λάθη σου, άλλο τόσο είναι και να εκτιμάς τον εαυτό σου.
Χωρίς να το καταλαβαίνεις γίνεσαι άδικος.
Ναι. Άδικος.
Και αδικείς εσένα. Και σε αδικείς πολύ.
Μιλώ σε σένα, που νιώθεις πως δεν είσαι μάνα αρκετά καλή.
Μιλώ σε σένα, που δεν πιστεύεις πως σου αξίζει να είναι κάποιος άνθρωπος στο πλάι σου.
Μιλώ σε σένα. Σε σένα, που πάλεψες, που αγωνίστηκες, [...διάβασε περισσότερα...]
|
Όχι. Δε θα φτιάξουνε τα πράγματα.
Ούτε η σχέση σου θα φτιάξει. Ούτε η δουλειά σου. Ούτε η ζωή σου. Ούτε τίποτα.
Όχι. Δε θα σε καταλάβει κανείς. Δε θα βρεις ανθρώπους να σε νιώσουν. Ούτε θα σε στηρίξουν οι δικοί σου στις δυσκολίες που περνάς.
Δεν υπάρχει ελπίδα. Δεν υπάρχει φως. Δεν υπάρχει τίποτα καλό στη ζωή σου. Στο επιβεβαιώνω.
Αλλά ξέρεις…
Δε φταίει η ζωή σου. Δε φταίνε [...διάβασε περισσότερα...]
|
‘’Ξέρεις…
Στο δικό μας σπίτι δεν έχουμε πρόβλημα με τον πόνο. Με τον πόνο τα πάμε μια χαρά. Με τη χαρά είναι που έχουμε το πρόβλημα…
Όταν αντιμετωπίζουμε μια δυσκολία, ένα πρόβλημα, όταν τα πράγματα δεν είναι καλά, μας βλέπεις όλους είμαστε εντάξει. Ξέρουμε τι να κάνουμε. Ξέρουμε πως να λειτουργήσουμε. Μπορεί να στεναχωριόμαστε, ναι, αλλά είμαστε φυσιολογικοί…
|
Για να αποφύγεις την επαφή, κάνεις ότι κοιμάσαι.
Αργείς επίτηδες να γυρίσεις σπίτι απ’ τη δουλειά, για να γλιτώσεις λίγο χρόνο.
Για να αποφύγεις τη συζήτηση, καταπιάνεσαι μέσα στο σπίτι με κάθε τι μικρό.
Είναι να λείψει ο άλλος και εσύ μέσα σου χαίρεσαι κρυφά που θα μείνεις μόνος.
Αποφεύγεις, ασυναίσθητα, να κοιταχτείτε μες στα μάτια.
Δε νιώθεις άνετα κάθε φορά που έστω [...διάβασε περισσότερα...]
|
Ξυπνάς μια ώρα πριν από όλους μες στο σπίτι. Ετοιμάζεις πρωινά, καφέδες, τσάντες, ρούχα για όλους. Τους ξυπνάς με φωνές και με παρακαλητά. Να τους πλύνεις. Να τους ντύσεις. Να τους σιδερώσεις. Να τους στείλεις τον καθένα στο σχολείο, στη δουλειά του. Να μαζέψεις τις πιτζάμες τους που παράτησαν στο πάτωμα. Να αλλάξεις και να στρώσεις κουβέρτες και σεντόνια. Να αερίσεις [...διάβασε περισσότερα...]
|
Για να βοηθήσεις έναν άνθρωπο πρέπει να το θέλει και ο ίδιος.
Μπορεί να έχεις καλή διάθεση.
Μπορεί να τον αγαπάς πραγματικά.
Μπορεί να είσαι έτοιμος τα πάντα για χάρη του να κάνεις.
Αν ο ίδιος όμως δεν πει το ‘’ναι’’, όλα είναι άχρηστα, τίποτα δεν μπορείς να κάνεις.
Προσπάθησε.
Αλλά αν δεν τα καταφέρεις, μην απογοητευτείς.
Μη κατηγορείς τον εαυτό σου. Δε φταις εσύ.
|