Δεν είναι ότι αδιαφορώ.
Απλά δεν ξέρω τι να σου απαντήσω…
Νιώθω αδύναμος, ανίκανος, ακόμα και απλές κουβέντες να συντάξω να σου πω…
Να σε παρηγορήσω;
Πως;
Τι μπορώ να σου πω εγώ, για τον πόνο, που δέρμα σου έχει γίνει;
Τι μπορώ να σου πω για την ψυχή σου που πάτο νιώθεις ότι έχει πιάσει;
Όχι. Δεν σε νιώθω. Ούτε να σε καταλάβω μπορώ.
Δεν ξέρω. Δεν θέλω ίσως να ξέρω. Φοβάμαι.
Ξέρεις;
Ίσως, δυο πράγματα, άσε με αν θες να σχολιάσω…
Δεν είναι το τί ξέρω. Το, ό,τι νιώθω είναι…
Αυτή η μιζέρια που μου λες, αλήθεια, για πάντα δεν θα κρατήσει. Τίποτε στο κόσμο αυτό, ποτές δεν κράτησε για πάντα.
Μου λες, πως δεν σε ακούει Αυτός. Απάντηση πάλι δεν έχω. Μπορώ μόνον να σου πω, πως απόψε, δεν θα προσεύχεσαι μονάχος…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.