Καταπίνεις στη δουλειά, καταπίνεις στο δρόμο, καταπίνεις στις παρέες, καταπίνεις στους γείτονες, καταπίνεις στους γνωστούς και μου πας το βράδυ σπίτι και όλα αυτά που μάζεψες όλη μέρα, τα νεύρα, το θυμό, τη γκρίνια, την μιζέρια, τη βγάζεις στη γυναίκα σου, στον άντρα σου και στα παιδιά σου…
Έχεις καταλάβει ότι αυτό που κάνεις είναι έγκλημα;
Τι σου φταίει η γυναίκα σου που περιμένει όλη μέρα να σε δει;
Τι σου φταίει ο άντρας σου που θέλει να αράξετε λίγο, να χαλαρώσετε παρέα;
Τι σου φταίνε τα παιδιά σου; Παιδιά είναι. Το μπαμπά τους θέλουνε. Τη μαμά τους. Να τα παίξει. Να τα πάρει αγκαλιά. Να γελάσει. Να τα συμβουλέψει. Να τα κάνει να νιώσουν ασφαλή.
Έχεις συνειδητοποιήσει τι κάνεις;
Σύνελθε.
Πριν να είναι αργά.
Τα καλύτερα κομμάτια σου, τα ξοδεύεις σε πράγματα άχρηστα, ανούσια και για τους ανθρώπους που αγαπάς, στο τέλος της ημέρας, μόνο κάτι ψίχουλα έχουν μείνει…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.