Αν δεν παιδέψεις το σώμα σου με γυμναστική, αν δεν κουραστείς, αν δεν ιδρώσεις, δεν θα μπορέσεις αποτέλεσμα να έχεις. Είναι θυσίες όμως που τις κάνεις, προκειμένου το στόχο σου να τον πετύχεις. Και είναι αυτό καλό.
Και από την άλλη… Αν πάνω από βιβλία δεν ξενυχτήσεις, αν το χέρι σου από το γράψιμο δεν κοντέψει να πιαστεί, αν το μυαλό σου από την κούραση δεν φτάσει να θολώσει, μην περιμένεις να πεις πως κάποια επιστήμη έμαθες ποτές. Και είναι και αυτό καλό.
Και αν πάλι, τα χέρια σου δε βγάλουν ρόζους από τη δουλειά, τα πόδια κάλους, και αν δεν νιώσεις τη μέση να πονά, ή το σώμα όλο να διαμαρτύρεται, μην νομίζεις ότι έμαθες ακόμα τι θα πει εργασία. Και αυτό καλό είναι.
Γιατί Άνθρωπε, ό,τι καλό και αν γίνεται σε αυτή τη ζωή, έχει προϋπόθεση τον κόπο.
Πες μου λοιπόν…
Τι περιμένεις όταν στον εαυτό σου, στο είναι σου, στην ύπαρξή σου, ούτε κόπο, ούτε όρια βάζεις; Όταν δεν πολεμάς τα πάθη σου, αλλά αντίθετα τα ανυψώνεις; Όταν στον έρωτα, στο φαγητό, στο ποτό, στον ύπνο, στην ξεκούραση σε πράγματα απλά, ναι και αναγκαία, κάνεις καταχρήσεις;
Και τι έγινε θα μου πεις. Ας αφεθούμε…
Πράγματα καθημερινά είναι. Που κάνουμε όλοι μας.
Είναι που το ένα φέρνει το άλλο Άνθρωπε…
Και είναι που αν δεν μάθεις τον εαυτό σου να ασκητεύει στα απλά, να είσαι σίγουρος, ούτε στα μεγάλα θα τα καταφέρει.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.