Το αγγίζεις;
Το χώμα. Είναι νωπό ακόμα επάνω του το αίμα, ηρώων και ξεριζωμένων, προδομένων από προγόνους και από φάρες, που και σήμερα κυβερνούν.
Το βλέπεις;
Κάνουν πως τίποτα δεν τρέχει, πως όλα φτιάξανε και πως αρμονικά κυλούν, καθώς δίπλα πατούν και σε κόκκαλα αγιασμένα πάνω.
Το ακούς;
Την πατρίδα σου την ξεπουλάνε, την πίστη σου την Ορθόδοξη εξευτελίζουν, τις αξίες σου και τα ιδανικά σου όλα τα χλευάζουν.
Το μυρίζεις;
Δεν είναι κάπνα απ’ τα παλιά. Καινούριες είναι συμφορές που ετοιμάζουν να σου φέρουν.
Μην μιλάς όμως. Όχι ακόμα.
Μην κλαις.
Μην φοβάσαι…
Το νιώθεις;
Είναι οι προσευχές που γίνονται στα σκοτεινά ακόμη, αδιάλειπτα, με θέρμη πιο μεγάλη.
Είναι ευχές για λύτρωση, που δίνονται από γιαγιάδες σε εγγόνια, πιο πολύ τώρα από ποτές.
Είναι καρδιές, είναι ψυχές, που ακόμα δεν έχουν λησμονήσει.
Είναι η μαγιά, αυτή που πάλι ξανά φουντώνει, αυτή που ποτές δεν χάθηκε, και πάντα θα υπάρχει, και που την ελπίδα ζωντανή κρατάει…
Το νιώθεις;
Είναι η λευτεριά, που πια κοντοζυγώνει…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
20 – 07 – 2016