facebook_e-psyxologos

Όταν ένα μωρό γεννιέται, έχει ανάγκη το γάλα απ’ το στήθος της μητέρας για να ζήσει. Και είναι και το μωρό, και η μάνα είναι, σε μια ισορροπία.

Και μεγαλώνει αυτό, ψηλώνει, αναπτύσσεται, και βγάζει δόντια. Και βλέπουμε πολλές φορές τη μάνα, το στήθος να μην τραβάει απ΄το παιδί. Και συνεχίζει να θηλάζει, και ας πονάει, και ας ματώνει.

Και μεγαλώνει και άλλο το παιδί. Και η μάνα, συνεχίζει το γάλα απ’ τα στήθια της να δίνει. Και δεν αρνείται αυτό. Και τρέφεται, και πάλι συνεχίζει να ψηλώνει.

Και εκεί που έχει ανάγκη τη μάνα το παιδί, είναι η μάνα που πάνω του έχει αγκιστρωθεί στο τέλος. Και ας το τρέφει, είναι δική της η ανάγκη, που πια κυνηγάει να καλύψει…

Και ίσως πει κανείς. Πιο το κακό. Το παιδί δεν μεγαλώνει;

Δεν είναι Άνθρωπε μόνον ο σκοπός. Είναι το μέσον που επικίνδυνο μπορεί να αποδειχθεί στο τέλος. Και για τη μάνα και για το παιδί. Και ας στο τώρα, κανείς να μην το βλέπει.

Και είναι και όλα έτσι Άνθρωπε μες τη ζωή. Θέλει διάκριση, να ξέρεις πότες πρέπει για να σταματήσεις. Να ξέρεις πότε τα όρια τα ξεπερνάς, να έχεις το νου σου, πότες πονάς πια και ματώνεις. Να βλέπεις να αφουγκράζεσαι, το τι, το πότε και το πως. Με λεπτότητα πάντοτε να βαδίζεις.

Διάκριση θέλει Άνθρωπε. Λεπτότητα. Και προσοχή.

Για κάποια λάθη ο χρόνος, πίσω δεν γυρίζει.

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M..Sc.