Είναι κάτι βράδια δύσκολα. Βουβά.
Κάτι βράδια, που σε πνίγει ο πόνος, αλλά δεν έχεις φωνή να το εκφράσεις.
Μέσα στη μέρα, όλο και κάπως την παλεύεις.
Λίγο θα μιλήσεις με κανέναν άνθρωπο, λίγο θα καταπιαστείς με καμιά δουλίτσα… Ξεφεύγει το μυαλό.
Έρχεται όμως το βράδυ, που κλείνεσαι στο σπίτι σου και έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου… Και στον εαυτό σου, ψέματα δεν μπορείς να πεις…
Και εκεί αρχίζει το μαρτύριο.
Σκέψεις, λογισμοί, συζητήσεις χωρίς τέλος μέσα στο μυαλό. Ένα χάος.
Και εσύ, να καταλήγεις πάντα ένα κουρέλι…
Είναι κάτι βράδια δύσκολα. Βουβά.
Ίσως και το δικό σου βράδυ απόψε τέτοιο να είναι…
Άντεξε όμως. Μην απελπίζεσαι.
Έχε στο νου σου, σαν μια μικρή παρηγοριά, πως δεν είσαι μόνος.
Μην απελπίζεσαι.
Αύριο το πρωί, θα ξημερώσει ο Θεός, μια καινούρια μέρα…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.