Δεν μπορείς σταθείς δίπλα σε φωτιά που έχει φουντώσει όσο και αν κρυώνεις. Πρέπει να καθίσει η φλόγα, να ηρεμίσει, για μπορέσεις να τελικά να ζεσταθείς.
Έτσι και μες τη σχέση σου, δεν μπορείς να βγάλεις άκρη με τον άλλον, όταν είναι αγριεμένος. Δεν θα σε ακούσει, δεν θα σου δώσει ούτε χώρο, ούτε χρόνο, και τίποτα δεν θα καταφέρεις να λυθεί. Χειρότερα θα γίνουνε τα πράγματα…
Μπορεί το δίκιο να σε πνίγει, μπορεί να θέλεις όλα να μπούνε γρήγορα σε μια σειρά.
Δεν γίνεται όμως έτσι.
Θέλει υπομονή.
Αξίζει να προτιμήσεις την σιωπή για κάποιο χρόνο μέχρι ο άλλος να καλμάρει, για να μπορέσεις να βρεις μαζί του μια άκρη, να δείτε με καθαρό μυαλό, τι καλύτερο μπορεί να γίνει.
Ίσως βέβαια να με ρωτήσεις, που τη βρίσκει κανείς αυτή την υπομονή, ή μέχρι πότε, ή πόσες φορές τέτοιες καταστάσεις μπορεί ανεχτεί.
Ξέρεις. Εδώ είναι που κάνουμε όλοι το ίδιο λάθος.
Νομίζουμε πως η υπομονή είναι μια έννοια αφηρημένη, κάτι έμφυτο, μια κατάσταση που μαγικά κανείς την αποκτάει.
Είναι όμως καρπός αγάπης η υπομονή.
Και για όσο κάποιος αγαπά, θα βρίσκει και πάντα την δύναμη να υπομένει.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος Μ.Sc.