‘’-Μετά από όλα όσα έγιναν, δεν ξέρω αν μπορώ να εμπιστευτώ ξανά.
-Γιατί είστε μαζί;
-Γιατί αγαπάω…Αλλά η εμπιστοσύνη, είναι άλλο πράγμα.’’
Ξέρεις. Δεν γίνεται να συνεχίσεις να αγαπάς, εάν δεν εμπιστεύεσαι τον άλλον. Δεν θα πάει για πολύ το πράγμα…
Και είναι πολύ άδικο αυτό. Το ξέρω.
Είναι άδικο για σένα. Γιατί είναι ο άλλος αυτός που έσφαλλε απέναντί σου, μα είσαι εσύ αυτός, που εάν θέλεις η σχέση σας να συνεχίσει, πρέπει ξανά να τον εμπιστευτείς.
Και είναι και δύσκολο αυτό…Είναι που δεν πρέπει να περιμένεις κάτι να σου αποδείξει για να τον εμπιστευτείς ξανά. Δεν πρέπει να θέσεις όρους ή όρια. Δεν πρέπει να βάλεις προϋποθέσεις. Απλά δεν πρέπει. Γιατί τότε, είναι που η σχέση έχει καταδικαστεί. Είναι τότε που η σχέση, παύει να είναι σχέση, και καταντά μια συμφωνία μεταξύ δύο ανθρώπων.
Μόνον υπερβατικά… Μόνο έτσι.
Θα πρέπει να ξεπεράσεις τους φόβους, τις ανησυχίες, τον πόνο που ίσως κουβαλάς από όσα σου έκανε ο άλλος, και να τον εμπιστευτείς ξανά, από την αρχή, χωρίς προϋποθέσεις.
Δύσκολο. Και άδικο επίσης.
Δεν είσαι υποχρεωμένος να τα καταφέρεις.
Εάν όμως υπάρχει μία πιθανότητα, η σχέση πάλι να δέσει, είναι να ρισκάρεις.
Να ρισκάρεις και να εμπιστευτείς, ξανά από την αρχή.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.