‘’Και πως την παλεύεις;’’, την ρώτησα…
‘’Πως την παλεύεις με τόσες δυσκολίες, με τόσο βαρύ σταυρό που κουβαλάς στη πλάτη;’’
Χαμογέλασε.
‘’Κάνω τον πόνο προσευχή’’, μου είπε. ‘’Κάνω τον πόνο προσευχή. Μέρα μέρα το παλεύω. Ξημέρωσα, νύχτωσε, άλλη μια δύσκολη μέρα έμεινε πίσω. Δόξα τω Θεώ. Κάπως έτσι’’.
Μείναμε να κοιταζόμαστε λίγη ώρα χωρίς κανείς να λέει τίποτα.
Σιωπηλοί.
Δεν νομίζω πως είχα τίποτα να πω σε τούτη τη γυναίκα…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος Μ.Sc.