Λες πως περιμένεις πρώτα να δυναμώσεις για να μπορέσεις να παλέψεις, να αντισταθείς, να φύγεις. Δεν είσαι σίγουρος μου λες, για το αν θα τα καταφέρεις. Ζηλεύεις, ίσως το λες και αυτό, όλους όσους είναι δυνατοί. Φοβάσαι…
Ξέρεις…
Έχεις δίκιο που νιώθεις έτσι. Είναι φυσιολογικό. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Είναι ζόρικοι οι δαίμονες με τους οποίους έχεις να παλέψεις.
Άκου όμως.
Δεν είσαι ο μόνος που φοβάται. Όλοι μας λίγο-πολύ, έχουμε φόβους κρυφούς και φανερούς ενίοτε, με τους οποίους πολεμάμε.
Κανένας δεν ήταν δυνατός από τη γέννησή του. Όλοι αδύναμοι, απροστάτευτοι ερχόμαστε στο κόσμο. Όπως συμβάνει με τους αθλητές, σιγά σιγά, τα εμπόδια είναι αυτά που κάνουν τους ανθρώπους δυνατούς.
Δεν είσαι σίγουρος για το αποτέλεσμα μου λες. Κανένας δεν είναι. Κανείς ποτέ δεν ήτανε. Δεν είναι ανθρώπου γνώρισμα αυτό να ξέρει τα μελλούμενα. Πάλεψε μόνο, με όλη σου τη ψυχή. Με όλες σου τις δυνάμεις.
Τέλος, μην περιμένεις να δυναμώσεις για να ξεκινήσεις τον αγώνα. Αν είσαι σίγουρος για την απόφασή σου, η ώρα είναι τώρα. Δεν ξέρεις αν θα ‘χεις πιο μετά την πολυτέλεια του χρόνου. Άλλωστε, αυτοί, οι όλοι που σε πολεμούν, αν δεν ξεκινήσεις να αντιστέκεσαι, να είσαι σίγουρος, πως δεν θα σε αφήσουνε ποτέ να δυναμώσεις.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.