Σκαρλάτος Παναγιώτης – Ψυχολόγος

Ερωτευόμαστε, ερωτευόμαστε παράφορα. Ο έρωτάς μας ξεπερνάει και τη λογική. Είναι τυφλός και μπορούμε να κάνουμε τα πάντα γι’ αυτόν.
Και καθώς ζούμε τον έρωτά μας αυτός περνάει. Και δίνει τη θέση του στην αγάπη. Μια πραγματική, ειλικρινής και χωρίς όρια αγάπη. Που μας γεμίζει τόσο ώστε δεν χρειαζόμαστε τίποτε άλλο.
Ακόμη όμως και μια τέτοια αγάπη μπορεί να αλλοιωθεί. Μπορεί να ξεθωριάσει και να προδοθεί και να πάρουν τη θέση της το μίσος, ο θυμός, η ζήλια, ο πόνος και η εκδίκηση. Και όλα αυτά να επιμένουν και να επιμένουν. Μέχρι να εκτονωθούν και να πάψουν να υπάρχουν. Γιατί είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή θα πάψω να πονάω και όλο αυτό θα μου περάσει.
Και όταν όλη αυτή η φουρτούνα περάσει,  ο ήλιος θα ξαναβγεί. Γιατί ποτέ δε χάνεται ο ήλιος. Υπάρχει πάντα και θα υπάρχει. Τι κι αν σύννεφα πυκνά τον έκρυψαν για λίγο.
Ούτε η αγάπη χάνεται. Υπάρχει πάντα και θα υπάρχει. Τι κι αν προδόθηκε, τι κι αν ξεθώριασε για λίγο. Λες και ο ήλιος είναι πάντα τόσο φωτεινός. Λες και η αγάπη είναι πάντα τόσο δυνατή. Αλλά είναι αυτή που μένει στο τέλος. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται και φεύγουν…

Σκαρλάτος Παναγιώτης, Ψυχολόγος