Κουράστηκες. Κουράστηκες Άνθρωπε να προσπαθείς. Νιώθεις ότι άλλο δεν αντέχεις.
Δεν είναι λίγα τα όσα πέρασες.
Αυτός ο πόνος είναι βέβαια, που σου θυμίζει ότι ακόμα είσαι ζωντανός.
Και καλείσαι. Και καλείσαι να συνεχίσεις να παλεύεις.
Και φοβάσαι, φοβάσαι μήπως την επόμενη φορά, πίσω στην αρχή ξαναγυρίσεις.
Δεν είναι Οδύσσεια η ζωή Άνθρωπε. Ούτε οι Ιθάκες πολλές είναι. Και ας με συγχωρέσει ο Καβάφης.
Ένα ταξίδι Θεσσαλονίκη-Αθήνα είναι η ζωή. Το οποίο έχει σκοπό. Σκοπό συγκεκριμένο.
Δεν σου μιλάω όμως για αυτόν σήμερα. Εσύ τον σκοπό θα ψάξεις και θα αναζητήσεις. Υπεύθυνος και απόλογος γι’ αυτό, μόνον εσύ είσαι.
Για τη διαδρομή λίγα θέλω να σου πω.
Ταξίδι χωρίς σταματημούς δεν υπάρχει Άνθρωπε.
Και σε κακοκαιρίες θα βρεθείς, και στάσεις θα θες να κάνεις.
Και προβλήματα θα υπάρξουν, και θα σταματήσεις στην άκρη λίγο να τα λύσεις.
Και καλά θα κάνεις Άνθρωπε… Μην σε απογοητεύει…
Δεν είσαι μόνο εσύ Άνθρωπε. Όλοι μας είμαστε. Όλοι στην ίδια την πορεία. Άλλοι λίγο πιο γρήγορα και άλλοι λίγο πιο αργά.
Και αν πηγαίνεις και λίγο πιο αργά Άνθρωπε. Αυτό μην σε απογοητεύει…
Θα κουραστείς Άνθρωπε…Θα πέσεις. Και ξανά και ξανά… Όμως ούτε αυτό να σε απογοητεύει…
Και αν το τέρμα δεν το βλέπεις, και πάλι μην τα παρατάς.
Κάποια στιγμή θα έρθει… Μην σε απογοητεύει…
Γιατί;
Γιατί δεν είναι αγώνας ταχύτητας η ζωή Άνθρωπε…
Μαραθώνιος είναι…