Ξέρεις τι σκέφτομαι;

Πως παιδευόμαστε τζάμπα και άδικα.

Όλοι μας φοράμε μια μάσκα. Ένα προσωπείο. Να είμαστε καλοί για τον κόσμο, να μην μας κρίνουν, να μην μας παρεξηγήσουν. Και δώς του τα ψεύτικα χαμόγελα, και δώς του οι χαιρετούρες και δώς του τα γλυκόλογα και οι κολακείες χωρίς κανένα λόγο.

Να είμαστε τα ‘’καλά παιδιά’’. Να είμαστε ‘’καθωσπρέπει’’. Να είμαστε ‘’εντάξει για τον κόσμο’’.

Και μόλις γυρίσουμε στο σπίτι μας, βγάζουμε τη μάσκα μας αυτή, και τα μούτρα μας σέρνονται στο πάτωμα…

Είναι λυπηρό.

Δεν είμαστε ειλικρινείς απέναντι στους άλλους, δεν είμαστε ειλικρινείς ούτε απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.

Τι θα έλεγες λοιπόν να το πιάναμε αλλιώς; Να κάναμε μια αρχή; Από αύριο το πρωί. Από σήμερα το βράδυ; Και εσύ. Και εγώ. Και όλοι…

Να αρχίσουμε, πιο ειλικρινείς με τον εαυτό μας να είμαστε και να αρχίσουμε πιο πολύ μέσα στο σπίτι μας να χαμογελάμε…

Όσο για τις μάσκες, μην ανησυχείς. Θα δεις πως αν εμείς τελικά αλλάξουμε, αυτές από μόνες τους θα πέσουν.

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.