Με το ζόρι δουλειά δεν γίνεται. Πρέπει να θέλει και ο άλλος.
Δεν μπορείς να τραβάς μια σχέση από τα μαλλιά και να πιστεύεις ότι όλο αυτό θα καταλήξει κάπου…
Πολλές φορές οι άνθρωποι, δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πως κάτι έχει τελειώσει. Πως δεν πάει παρακάτω βρε αδερφέ. Και πασχίζουμε, παλεύουμε, να στύψουμε το λίγο, το ελάχιστο, το καθόλου, μπας και βγάλουμε κάτι από αυτό, μπας και κερδίσουμε λίγο ακόμα χρόνο.
Άλλες φορές πάλι, συνήθως στο ξεκίνημα, εθελοτυφλούμε. Κάνουμε πως δεν βλέπουμε. Παραμυθιάζουμε τον εαυτό μας πως με τον καιρό η κατάσταση θα φτιάξει. Ένα σπίτι όμως που από την αρχή δεν πατά σε γερά θεμέλια, είναι καταδικασμένο κάποια στιγμή να καταρρεύσει…
Τώρα θα με ρωτήσεις, γιατί το κάνουμε αυτό…
Είναι ο φόβος για το άγνωστο… Είναι η κούραση, του ‘’ποιος ξεκινάει πάλι από την αρχή’’… Είναι η μοναξιά, που είναι πολύ άσχημο πράγμα…
Είναι πολλά…
Να σου πω όμως κάτι;
Δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει να καταλάβεις πως με το ζόρι δουλειά δεν γίνεται. Πρέπει να θέλει και ο άλλος…
Δεν μπορείς να τραβάς μια σχέση από τα μαλλιά και να πιστεύεις ότι όλο αυτό θα καταλήξει κάπου…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.