Κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς, η ίδια ιστορία.

Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις…

Να έρχονται ασταμάτητα, η μία μετά την άλλη.

Σκέψεις για αρρώστιες, σκέψεις θανάτου, σκέψεις για το πώς θα τα βγάλεις πέρα την επόμενη. Σκέψεις που σε γεμίζουν τύψεις και ενοχές. Σκέψεις για όλα όσα παρέλειψες ή ξέχασες να κάνεις και σκέψεις για όσα προδικάζεις ότι δεν θα καταφέρεις, για όσα πιστεύεις πως θα αποτύχεις.

Σκέψεις που σε μουδιάζουνε, σκέψεις που σε τρομάζουν, σκέψεις που κάνουν τη καρδιά σου να χτυπά πιο γρήγορα, πιο δυνατά και το στομάχι σου να γίνεται κόμπος.

Μαύρες σκέψεις. Σκοτεινές.

Και εσύ εκεί, αδύναμος να αντιδράσεις, να περιμένεις φοβισμένος πότε θα σταματήσουν να έρχονται. Να περιμένεις πότε θα σε πάρει από την κούραση ο ύπνος, μήπως και έτσι λυτρωθείς…

Αγνόησέ τες.

Άστες.

Μη δίνεις σημασία.

Δεν καταλήγουν πουθενά όλες αυτές οι συζητήσεις με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Μην τις φοβάσαι. Δεν μπορούνε να σε βλάψουν. Αέρας είναι. Μια ψευδαίσθηση. Ο φόβος σου είναι που τις τρέφει. Ο φόβος σου, τις κρατάει ζωντανές.

Μην χάνεις την ειρήνη σου για αυτές. Κλείσε τα μάτια. Ξεκουράσου. Ό,τι έγινε σήμερα, έγινε.

Για αύριο, έχει ο Θεός.

Καλό σου βράδυ.

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.