Έξω στο κόσμο, κανείς δεν έχει να πει κουβέντα για εσένα…
Κιμπάρης άνθρωπος, έξω καρδιά. Ευγενικός, χαμογελαστός με όλους. Να τρέξεις, χαλί να γίνεις να εξυπηρετήσεις, να βοηθήσεις τον κάθε έναν και για το παραμικρό.
Κύκλοι. Παρέες. Γνωριμίες. Σε όλους αγαπητός.
Και είναι αυτό καλό…
Πες μου όμως. Συμβαίνει το ίδιο όταν το βράδυ κλείνει η πόρτα του σπιτιού σου;
Είσαι ο ίδιος με τους ανθρώπους τους δικούς σου, τους από όλους τους πιο κοντινούς; Δείχνεις την ίδια υπομονή απέναντι στη γυναίκα σου, στους προβληματισμούς της; Είσαι το ίδιο δοτικός με τον σύζυγο, τον σύντροφο, όπως με όλους τους φίλους σου και τις παρέες; Μαζεύεις τα λόγια σου, τα νεύρα σου, τον εγωισμό απέναντι στους γονείς και στα παιδιά σου; Έχεις την ίδια προθυμία, για τα ασήμαντα, τα μικρά όλα εκείνα που τους απασχολούν, την ίδια προθυμία που βγάζεις και για τους έξω;
Εάν ναι, τότε έτσι συνέχισε. Φύλαξε αυτή τη στάση, σε όλη τη πορεία της ζωής σου.
Εάν πάλι όχι, είναι καιρός να προβληματιστείς. Γιατί σημαίνει πως και προς τους όλους έξω, τους τρίτους, τίποτα δεν είναι παραπάνω η καλοσύνη σου από ένα προσωπείο. Μια μάσκα. Και να ΄σαι σίγουρος, πως έρχεται ο καιρός, που οι μάσκες πάντα πέφτουν. Μην έχεις ψευδαισθήσεις…
Είσαι ο ίδιος άνθρωπος;
Δεν ξέρω. Εσύ αποφασίζεις.
Κάνε την αυτοκριτική σου.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.