Τόσα περάσαν. Σχεδόν διακόσια χρόνια.
Από τότε που μια χούφτα άνθρωποι, αποφάσισαν και σήκωσαν στον τύραννο κεφάλι.
Δεν ήταν τα πράγματα ούτε τότε βολικά.
Χάσανε βιός, θάψαν παιδιά, αφήσανε πίσω οικογένεια.
Όλα για την Πατρίδα. Όλα για του Χριστού την Πίστη την Αγία…
Τόσα περάσαν.
Σχεδόν διακόσια χρόνια.
Και είμαστε όμως ακόμα σκλαβωμένοι.
Και είναι η σημερινή σκλαβιά πιο ύπουλη. Πιο επικίνδυνη. Είναι πιο βαριά.
Δεν είναι όμως ο Τούρκος ο εχθρός. Όχι.
Ο διάολος είναι.
Ο διάολος το ψευτορωμαίικο, που ασύστολα τον προσκυνάει.
Ζούμε την Μεγάλη Παρασκευή του Έθνους μας. Σχεδόν διακόσια χρόνια…
Βράδιασε όμως.
Θάρρος αδέρφια. Θάρρος.
Μεγάλο Σάββατο πρωί, και ‘’Ανάστα ο Θεός’’, θαρρώ πως ξημερώνει…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος