Ναι συμφωνώ, συμφωνώ με τον αναστεναγμό σου. Την βαθιά ανάσα και τον μαζεμένο αέρα που εκπνέεις κάθε τόσο. Είναι βαρύς αυτός ο αέρας. Αυτή η ανάσα σε καίει.
Αλλά έτσι είναι η ζωή, δεν γίνεται χωρίς θυσίες. Όλοι μας το ξέρουμε πως έτσι είναι. Στον αγώνα της ζωής πάντα θυσιάζεις κάτι για να κερδίσεις κάτι άλλο. Τους φίλους, την οικογένεια, τον ελεύθερό σου χρόνο, πράγματα που αγαπάς, ανθρώπους που αγαπάς. Ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό θυσιάζεις πολλές φορές και γίνεσαι κάποιος άλλος.
Μετά όμως έρχεται η ανταμοιβή. Και τότε είναι πολύ καλύτερα. Και τότε είναι που αναπνέεις ανάλαφρα και σταθερά και διαπιστώνεις ότι δεν έκανες και καμία τόσο μεγάλη θυσία. Γιατί οι φίλοι σου, η οικογένεια, οι άνθρωποι που αγαπάς, τα πράγματα που άφησες στην άκρη και ο ίδιος σου ο εαυτός είναι ακόμη εκεί και σε περιμένουν.
Άλλωστε έτσι είναι η ζωή, δεν γίνεται χωρίς θυσίες…
Σκαρλάτος Παναγιώτης, Ψυχολόγος