Αυτόν σταυρώσαμε.
Αυτόν που ήρθε να σηκώσει, όλου του κόσμου την αμαρτία…
Βλέπεις, μας ενοχλούσε. Μας χαλούσε τη βόλεψη. Μας χαλούσε τα σχέδια.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Για να μπορέσουμε να λιθοβολήσουμε την πόρνη.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Για να μην γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Για να μην αγαπήσουμε ούτε τους εχθρούς, ούτε τον πλησίον.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε τον οίκο του Θεού, οίκο εμπορίου.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Γιατί μας προέτρεπε τα μαχαίρια, να τα κρατάμε στα θηκάρια.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Γιατί μας έλεγε πως πρέπει να γίνουμε σαν τα μικρά παιδιά.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Γιατί μας έλεγξε την υποκρισία.
Έπρεπε να Τον σταυρώσουμε. Γιατί αλλιώς, θα έπρεπε να μάθουμε να συγχωρούμε.
Και δεν το κάναμε, μόνο μια φορά…
Χρόνια τώρα. Ξανά και ξανά. Καθένας μας Τον σταυρώνει όπως μπορεί.
Μεγάλη Πέμπτη σήμερα.
Ευτυχώς, που Αυτός, δεν είναι σαν και μας. Ευτυχώς, που ακόμα και πάνω από τον σταυρό, συγχώρεση στον καθένα μας προσφέρει.
Μεγάλη Πέμπτη σήμερα. Κρεμάται επί ξύλου.
Ευτυχώς, που τα Πάθη ολοκληρώνονται, πάντα ξημερώνοντας Κυριακή…
Καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.