Πως θα σου φαινόταν, το να περίμενες όλη μέρα ένα μήνυμα μου, ένα τηλέφωνό μου, αλλά εγώ λόγω δουλειάς να μην έβρισκα το χρόνο;

Πως θα σου φαινόταν, να μαγείρευες, να σκούπιζες, να έπλενες, να σιδέρωνες, να κοίμιζες και τα παιδιά και εγώ στο τέλος της ημέρας, να μην αναγνώριζα τίποτα από αυτά, να μην τα πρόσεχα καν, να τα θεωρούσα δεδομένα;

Πως θα σου φαινόταν, να ήθελες να σου χαμογελάσω, να κάτσουμε λίγο, να τα πούμε, να σου πω τα νέα μου, και να ακούσω τα δικά σου, να μου πεις μικροπροβλήματα και παραπονάκια από τη μέρα που πέρασε, αλλά εγώ να ήμουν πολύ κουρασμένος για κάτι τέτοιο;

Πως θα σου φαινόταν, να ένιωθες ότι προσπαθείς μόνος σου, να ένιωθες ότι χανόμαστε, ότι απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλον και εμένα να ήταν σαν να μην με ένοιαζε, να σου έλεγα ότι όλα αυτά είναι στο μυαλό σου;

Για πες μου…

Πως θα σου φαινόταν;

…………………………………………………………..

Τότε, λοιπόν, εσύ, γιατί μου φέρεσαι έτσι;

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.