Θέλω να μου πεις, τι έχεις καταφέρει;
Τόσα χρόνια φωνάζεις, βρίζεις, αρπάζεσαι, μαλώνεις.
Τόσοι καβγάδες, τόσα μούτρα, τόσες παρεξηγήσεις… Να βγαίνεις καθημερινά από τα ρούχα σου, να μαλλιάζει η γλώσσα σου και να μην περνάει ούτε μια μέρα χωρίς εντάσεις. Και εντάξει. Έχεις δίκιο…
Πες μου όμως. Όλα αυτά τα χρόνια. Με αυτό το τρόπο. Τι έχεις καταφέρει;
Σε φοβήθηκε κανείς; Άλλαξε τίποτα; Έβαλε κάποιος μυαλό; Μπήκε κανείς στη θέση του;
Αφού ο άλλος μυαλό δεν βάζει. Συνεχίζει το χαβά του. Τα ίδια και τα ίδια. Και εσύ μόνο σκας, φθείρεσαι και αρρωσταίνεις…
Θέλω να σκεφτείς και να μου πεις. Με το χέρι στη καρδιά. Τι έχεις καταφέρει;
Τίποτα. Απολύτως τίποτα.
Για αυτό σου λέω. Πρέπει να το πιάσεις αλλιώς το πράγμα. Πιο ήρεμα. Πιο μαλακά. Με καλό τρόπο.
Ναι. Δεν θα αλλάξει κάτι από τη μια μέρα στην άλλη.
Θέλει χρόνο. Θέλει υπομονή. Ξανά και ξανά. Όσες φορές χρειαστεί. Και έχει ο Θεός…
Δοκίμασέ το. Αξίζει.
Ούτως η άλλως, με φωνές και με κακό, τίποτα της προκοπής δεν έγινε ποτέ.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.