Πρέπει να ρίξεις τους ρυθμούς σου, γιατί στο τέλος, δεν θα έχει μείνει τίποτα να δώσεις σε κανέναν…
Μπορεί να λες, πως οι υποχρεώσεις είναι πολλές ή πως ο χρόνος είναι λίγος και δεν προλαβαίνεις. Μπορεί να λες, πως όλοι περιμένουν από σένα. Μπορεί να λες, πως αν δεν κουνηθείς εσύ, κανένας δεν κουνιέται. Μπορεί να λες, πως έτσι τους έχεις μάθει και τώρα το πράμα δεν αλλάζει.
Λέγε ό,τι θες… Αλλά αν συνεχίσεις με αυτούς τους ρυθμούς, θα καταρρεύσεις.
Και αν καταρρεύσεις, τότε είναι που σίγουρα δε θα μπορείς τίποτα πια σε κανέναν να προσφέρεις.
Για αυτό σου λέω…
Βρες τρόπους να ξεκουράζεσαι. Βρες τρόπους να γεμίζεις τις μπαταρίες σου. Τρόπους να αδειάζεις το μυαλό σου.
Κοίταξε και λίγο τον εαυτό σου… Και μην νιώθεις ενοχές. Δεν είναι αυτό εγωισμός.
Όχι.
Είναι υποχρέωση.
Είναι προϋπόθεση.
Προϋπόθεση για να μπορείς να συνεχίζεις να προσφέρεις και να δίνεσαι σε όσους και σε όσα αγαπάς.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.