facebook_e-psyxologos

Αναρωτιέσαι Άνθρωπε, για το αν υπάρχει λόγος να προσπαθείς. Για το αν υπάρχει λόγος να συνεχίσεις να παλεύεις, να σηκώνεσαι την κάθε φορά και να καταπιάνεσαι με πράγματα, με ανθρώπους, με προβλήματα, με καταστάσεις.

Σκέφτεσαι από μέσα σου άλλωστε, πως η παραίτηση σου κανέναν δεν ενοχλεί. Δική σου, κατά δική σου επιλογή είναι. Ελεύθερος για τον εαυτό σου, είσαι εσύ να αποφασίσεις.

Δεν ξέρω αν στο έχω πει ποτέ Άνθρωπε… Θα ήθελα όμως μια ματιά να ρίξεις σε μια ιστορία, μια απλή παραβολή, που κάποτε πριν χρόνια Κάποιος είπε:

14 Σαν έναν άνθρωπο, για παράδειγμα, που, επειδή έφευγε στα ξένα, κάλεσε τους δούλους του και τους παρέδωσε τα υπάρχοντά του. 15 Και στον έναν απ’ αυτούς έδωσε πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο και στον άλλο ένα, στον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του, κι αμέσως κατόπιν έφυγε. 16 Πήγε τότε εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα κι εργάστηκε μ’ αυτά και κέρδισε άλλα πέντε τάλαντα. 17 Το ίδιο κι εκείνος που πήρε τα δύο, κέρδισε κι αυτός άλλα δύο. 18 Αλλ’ εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο, πήγε, έσκαψε στη γη και έκρυψε το χρήμα του κυρίου του. 19 Ύστερα από πολύ καιρό, έρχεται ο κύριος των δούλων εκείνων και ζητά απόδοση λογαριασμού απ’ αυτούς. 20 Ήρθε τότε εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα και του προσκόμισε άλλα πέντε τάλαντα, λέγοντας: Kύριε, πέντε τάλαντα μου παρέδωσες, ορίστε κέρδισα μ’ αυτά άλλα πέντε τάλαντα. 21 Του απάντησε ο κύριός του: Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ, στα λίγα στάθηκες πιστός, πάνω σε πολλά θα σε ορίσω υπεύθυνο. Μπες στη χαρά του κυρίου σου. 22 Ήρθε έπειτα κι εκείνος που πήρε τα δύο τάλαντα και είπε: Κύριε, δύο τάλαντα μου παρέδωσες, ορίστε κέρδισα μ’ αυτά άλλα δύο τάλαντα. 23 Tου απάντησε ο κύριός του: Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ, στα λίγα στάθηκες πιστός, πάνω σε πολλά θα σε ορίσω υπεύθυνο. Μπες στη χαρά του κυρίου σου. 24 Ήρθε κατόπιν κι εκείνος που είχε πάρει το ένα τάλαντο και είπε: Κύριε, επειδή ήξερα ότι είσαι σκληρός άνθρωπος, που θερίζεις εκεί όπου δεν έσπειρες και συνάζεις από κει όπου δε σκόρπισες, 25 κι επειδή φοβήθηκα, πήγα κι έκρυψα το τάλαντό σου στη γη. Ορίστε πάρε αυτό που σου ανήκει. 26 Αποκρίθηκε τότε ο κύριός του και του είπε: Πονηρέ δούλε και φυγόπονε! Ήξερες (λες) ότι θερίζω εκεί όπου δεν έσπειρα και συνάζω από κει όπου δε σκόρπισα. 27 Έπρεπε, λοιπόν, να βάλεις το αργύριο που σε έδωσα σε τράπεζα, κι εγώ σαν ερχόμουν θα έπαιρνα μαζί με το κεφάλαιό μου και τόκο. 28 Πάρτε, λοιπόν, το τάλαντο απ’ αυτόν και δώστε το σ’ εκείνον που έχει τα δέκα τάλαντα. 29 Γιατί στον καθένα που έχει, θα δοθεί και θα έχει περίσσευμα, ενώ από εκείνον που δεν έχει (επειδή δεν εργάστηκε), θα αφαιρεθεί κι εκείνο που έχει. 30 Και τον ανάξιο δούλο ρίξτε τον έξω, στο πιο μακρινό και βαθύ σκοτάδι, εκεί που είναι τα κλάματα και το τρίξιμο των δοντιών (Ματθ. 25, 13-30).

Δεν είμαι εγώ ο κατάλληλος για να κάνω προσεγγίσεις θεολογικές. Ούτε άποψη μπορώ να έχω για τι πιστεύεις και τι όχι. Δες όμως. Αφουγκράσου. Και πάνω από όλα σκέψου.

Κάθε άνθρωπος, έχει χαρίσματα. Κάθε άνθρωπος έχει και μια δυναμική. Σε κάθε άνθρωπο και κάτι έχει δοθεί. Αυτό το χάρισμα, την δυναμική, το κάτι, οφείλεις Άνθρωπε, οφείλεις να το δουλέψεις. Οφείλεις να το επεξεργαστείς και να το αναπτύξεις. Οφείλεις πάνω σε αυτό να πατήσεις και ξανά να προσπαθήσεις και ξανά να σηκωθείς. Μπορεί να μην θέλεις να ακούσεις για Θεό. Είναι δικαίωμα σου. Το οφείλεις όμως όλο αυτό, στον εαυτό σου.

Και μπορεί να αναρωτιέσαι Άνθρωπε, τι θα γίνει αν δεν το κάνεις. Τι είναι αυτό που θα συμβεί; Αναρωτιέσαι το γιατί. Το μακρινό και βαθύ σκοτάδι, εκεί που είναι τα κλάματα και το τρίξιμο των δοντιών, αστείο σου μοιάζει.

Σκέψου Άνθρωπε. Σκέψου. Δεν είναι θέμα τιμωρίας. Είναι φυσικό επακόλουθο όλο αυτό. Και το σκοτάδι, και τα κλάματα και των δοντιών το τρίξιμο. Σκέψου και δες. Πως νιώθεις. Πως σκέφτεσαι. Τι περνάς. Σκέψου όλο αυτό το άσχημο το οποίο βιώνεις Άνθρωπε, όταν το χρέος σου, το χρέος το οποίο μόνον εσύ και πιο καλά από τον καθένα ξέρεις, δεν κάνεις.

Σκέψου το καλά Άνθρωπε. Σκέψου το καλά.

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος Μ.Sc