facebook_e-psyxologos1

Είναι αργά πια…

Είναι πολλά τα λάθη, πολλές οι παραλήψεις. Έχεις πάρει δρόμο που επιστροφή δεν έχει.

Δεν σου αξίζει. Δεν σου αξίζει τίποτα. Και τίποτα νόημα δεν έχει.

Δεν σου αξίζει το ενδιαφέρον, η αγάπη, η συγχώρεση.

Τις όποιες ευκαιρίες άλλοι, ή εσύ, στον εαυτό σου έδωσες, τις άφησες να φύγουν, να χαθούνε.

Δεν έχει νόημα πλέον. Κανένα νόημα δεν έχει.

Και έτσι Άνθρωπε, περνάει ο καιρός, με τις σκέψεις τις αυτές, να γυρίζουν στο μυαλό σου.

Και έτσι, κάθε μέρα στον καθρέφτη έναν άλλον, άγνωστο βλέπεις, και κάθε βράδυ όλο και λιγότερο θυμάσαι, από αυτό που κάποτε ονόμαζες εαυτό.

Καλύτερα λες ίσως να ναι έτσι, δεν θα τον άντεχες εξάλλου.

Είσαι όμως λάθος… Τόσο λάθος…

Σήκω Άνθρωπε. Ξύπνα και σήκω.

Σφίξε τα δόντια, και τις γροθιές σου, και βγες έξω να παλέψεις.

Μην λες στον εαυτό σου ψέματα Άνθρωπε.

Κάπου εκεί, στην αυτολύπηση σου μέσα, μια ηδονή θα διακρίνεις. Μια ηδονή που την ευθύνη σου παίρνει μακριά.

Ο μόνος; Ο παρατημένος; Ο καημένος;

Όχι ο εγωιστής;

Και αν θυμώσεις μαζί μου Άνθρωπε, και αν οργιστείς, αυτό είναι ο δείκτης σου ότι δύναμη έχεις μέσα σου για να νιώσεις. Ότι κενός δεν είσαι και μπορείς. Χρησιμοποίησε την δύναμη αυτή λοιπόν, για να παλέψεις, για να ζήσεις! Και μαζί μου μην ασχολείσαι… Δεν αξίζει.

Και αν από την άλλη, διόλου δεν σε ταράξουνε αυτά, αλλά τον εαυτό σου συνεχίζεις για τα όσα λάθος έκανες να κατηγορείς, θυμήσου Άνθρωπε…

Τον έναν, Πέτρο λέγανε, και τον άλλον Ιούδα…

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.