Λες ό,τι λες, κάνεις ό,τι κάνεις και μετά πας και μου ζητάς συγγνώμη.
Έχεις σκεφθεί πως νιώθει ο άλλος; Έχεις σκεφθεί το αν μπορεί, το αν αντέχει να σε συγχωρέσει;
Και άντε και σε συγχωρεί…
Τι νομίζεις; Ό,τι τελείωσε; Ότι όλα είναι καλά; Ότι όλα είναι όπως πριν;
‘’Έλα τώρα. Άντε. Αφού ζήτησα συγγνώμη. Ας τα αφήσουμε πίσω τώρα αυτά. Τι; Πάλι τα ίδια θα ξανασυζητάμε; Με τα ίδια θα ξανασχολούμαστε; Γιατί δεν το ξεχνάς; Γιατί δεν προχωράμε μπροστά; Να τώρα. Εσύ δημιουργείς το θέμα…’’
Και κάπως έτσι, είναι που είναι κομμάτια ο άλλος άνθρωπος, έρχεσαι και τον αποτελειώνεις.
Βάλε κάτι καλά στο νου σου…
Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος σε συγχωρεί, δε σημαίνει ότι όλα φτιάξανε, ότι όλα γίναν όπως ήταν πριν…
‘’Δηλαδή αν ραγίσει το γυαλί, δεν ξανακολλάει;’’
Δεν ξέρω.
Αλήθεια. Δεν ξέρω.
Αλλά εσύ καλού κακού, πρόσεχε τα όσα λες και τα όσα κάνεις…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.