facebook_e-psyxologos

Κλείσε τα μάτια Άνθρωπε.

Δώσε μια στιγμή μικρή στον εαυτό σου. Και άφησε την φαντασία σου να δουλέψει.

Σκέψου, πως βρίσκεσαι μέσα σε ένα υγρό και σκοτεινό, σε έναν βαθύ λάκκο…

Βάλε τον εαυτό σου με τον νου, μέσα εκεί πεσμένο.

Νιώσε το σκοτάδι, τα μάτια σου να τα τυφλώνει, μύρισε την υγρασία που βγάζει το χώμα το νωπό, γεύσου το χώμα στα χείλη σου επάνω και δες το κρύο, καθώς στο δέρμα σου αγκαλιάζει.

Τι θα επιλέξεις να κάνεις; Σκέψου…

Γεμάτη είναι από λάκκους η ζωή Άνθρωπε. Άλλοτε μεγάλους και άλλοτε μικρούς. Και δεν υπάρχει κάποιος, που να μπορεί να πει, ότι έστω και μια φορά, σε κάποιον λάκκο της ζωής, δεν έχει πέσει.

Είναι η φύση των πραγμάτων έτσι…

Υπάρχουν λάκκοι που τελικά ίσως να μπορέσεις κάποια στιγμή να αποφύγεις. Είναι όμως και άλλοι, που πριν καλά καλά το καταλάβεις, ξυπνάς μέσα σε αυτούς.

Σκέφτηκες Άνθρωπε; Έχεις απάντηση δώσει, στον εαυτό σου;

Τι επέλεξες να κάνεις;

Γεμάτη είναι από λάκκους η ζωή Άνθρωπε. Άλλοτε μεγάλους και άλλοτε μικρούς…

Μη χρόνο χαραμίζεις, να αναρωτιέσαι πως έπεσες κάθε φορά.

Το ποιος σε έριξε και ποιος όχι, μικρή σημασία έχει.

Άσε τις κατηγόριες…

Μήτε πολυτέλεια, για παράπονα και κλάματα έχεις.

Το σκοτάδι, η υγρασία, το χώμα, το κρύο, στο υπενθυμίζουν.

Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει. Κάνε τα χέρια σου να ματώσουν, άμα χρειαστεί. Πάλεψε μόνο για να βγεις.

Με πάθος. Με δύναμη. Με θάρρος.

Γεμάτη είναι από λάκκους η ζωή Άνθρωπε. Άλλοτε μεγάλους και άλλοτε μικρούς…

Για να βγεις πάλι στο φως και να αναπνεύσεις, πρέπει το νου σου, μόνο εκεί στραμμένο να τον έχεις.

 

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.