Αυτό θα έπρεπε να είμαστε. Αυτό πρέπει να γίνουμε. Μια, αμαρτωλών, εκκλησία…
Γιατί αμαρτωλών;
Γιατί αν δεν, τον εαυτό μας αναγνωρίσουμε έτσι, δεν θα μπορέσουμε ποτέ τον διπλανό μας να τον πλησιάσουμε. Όποιος και αν αυτός είναι. Ο σύζυγος, η σύντροφος, η φίλη, ο αδερφός. Αμαρτωλοί όλοι. Και εγώ, και εσύ και ο άλλος. Όχι ηττοπαθικά. Όχι κακομοίρικα. Όχι με σκοπό μια εγωιστική αυτοκατηγόρια, η οποία στάσιμους θα μας κρατεί. Αλλά ως έναυσμα, δικαιολογίας του άλλου, και αλλαγής του εαυτού μας.
Γιατί εκκλησία;
Εκκλησία ως κάλεσμα. Ως δυνατότητα συνύπαρξης, με τον κάθε έναν άλλον. Ένα κάλεσμα που ξεπερνά τις όποιες διαμάχες ή διαφορές. Ένα κάλεσμα που δίνει τη δυνατότητα, όλα τα τείχη μεταξύ των ανθρώπων να πέσουν. Εκκλησία, που τους πάντες τους χωρά.
Αμαρτωλών εκκλησία. Αυτό θα έπρεπε να είμαστε.
Είτε καθένας άριστος, μόνος του θα πέσει, είτε μαζί όλοι, αμαρτωλοί, όρθιοι θα σταθούμε.
Αμαρτωλών εκκλησία. Αυτό πρέπει να γίνουμε.
Μια, αμαρτωλών, εκκλησία…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.