Πολλές φορές προτιμώ να επιμείνω στο λάθος μου, παρά να ταπεινώσω τον εαυτό μου και να το παραδεχτώ.
Κλείνω τα αυτιά μου σε όσους προσπαθούν να με συνετίσουν και στρέφω το βλέμμα μου αλλού από όσα μου αποδεικνύουν ότι σφάλλω.
Και έτσι συνεχίζω πορωμένος, τυφλωμένος, φέρνοντας τη κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό που περνάει, σε χειρότερη θέση τον εαυτό μου, γιατί ως γνωστόν, τα λάθη όλα, έχουν και συνέπειες…
Κάποιες άλλες φορές πάλι, είναι που παραδέχομαι τα λάθη μου. Είναι εκείνες όμως τις φορές, που αντί να βάλω στόχο, με ειρήνη να πορευθώ και να μην τα ξανακάνω, μένω κολλημένος, κλαιγόμενος στον ίδιο μου τον εαυτό.
Και μου ρίχνω κατηγόριες, με βρίζω, και θυμώνω με εμένα, που τόλμησα, που επέτρεψα να πέσω. Και αναρωτιέμαι, πως το έκανα εγώ αυτό. Και δεν βλέπω ο γελοίος, πως και πίσω από αυτή μου την εμμονή, κρύβεται ένας εγωισμός. Κρύβεται η απροθυμία μου, η δειλία μου, στο βγω και να ξαναπαλέψω…
Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους. Μην νομίζεις πως ποτέ σε λάθος δεν θα πέσεις. Φρόντισε όμως όσο μπορείς, να έχεις την λεπτότητα να τα αναγνωρίζεις, να τα παραδέχεσαι, αλλά να έχεις και την ανδρεία να μην μένεις κολλημένος σε αυτά, την ανδρεία να παλεύεις να τα αλλάξεις…
Καληνύχτα Άνθρωπε…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc