Δεν έχεις στην παραίτηση, Άνθρωπε δικαίωμα.
Όποιες και αν είναι οι δυσκολίες, όχι, η επιλογή αυτή, δεν σου ανήκει.
Και ας λες πως δική σου είναι η ζωή, και εσύ αποφασίζεις, και οι δυσκολίες σου πολλές.
Έχεις χρέος Άνθρωπε.
Χρωστάς.
Χρωστάς στη μάνα, την ηρωίδα, που μόνη της έμεινε να μεγαλώνει τα παιδιά της, κόντρα σε αέρηδες και βάσανα, γιατί ο θάνατος, έτσι ξαφνικά, της χτύπησε την πόρτα.
Χρωστάς σε εκείνον το γονιό, που με μόχθο, με ασθένειες παλεύει του παιδιού του, από τότες που το πρώτο άκουσε το κλάμα του.
Χρωστάς σε εκείνον τον πατέρα, που ποτές μέχρι πρότινος, μόνος του δεν ήξερε, πως μια πάνα να αλλάξει.
Χρωστάς στη γυναίκα, που κάποτες, διαστροφής έπεσε θύμα, μα με τους δαίμονες της πάλεψε, και όρθια τώρα, παλεύοντας ακόμα, στέκεται.
Χρωστάς σε όλους αυτούς, που τον δικό τους πόνο πνίγοντας, στου διπλανού τους το σταυρό, Κυρηναίοι γίνονται.
Και αν νομίζεις πως δεν πρέπει να σε νοιάζει, κάνεις λάθος
Το χρωστάς.
Το χρωστάς και σε αυτούς, το χρωστάς και στα παιδιά τους.
Γιατί είναι αυτοί οι άνθρωποι, Άνθρωπε, που φάροι στέκονται στο κόσμο φωτεινοι, και αυτός ο κόσμος, ο μέγας, ο μικρός, συνεχίζει να υπάρχει.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc