Μην τον αφήσεις, έτσι να περάσει…
Στις όμορφες και τις άσχημες στιγμές, προσπάθησε όσο μπορείς, για λίγο τώρα, σημασία μεγάλη να μην δώσεις. Και τα όσα, είναι για να ‘ρθουν, άστα, τουλάχιστο για λίγο.
Δες μόνο Άνθρωπε, πριν και ο χρόνος αυτός εγκαταλείψει, μέσα σου.
Κοίταξε μέσα σου, και δες.
Ποιους αδίκησες, με πράξεις ή με λόγια, ή και με τη σκέψη σου ακόμα.
Ποιους, βοήθεια θα μπορούσες να τους δώσεις, και δεν, από αμέλεια, ή αδιαφορία, στο κόπο αυτό μπήκες.
Σε ποιους, λόγους αγάπης, παρηγορίας, ή συγγνώμης, θα μπορούσες να τους πεις.
Ποια πάθη, ήταν όλα αυτά, που υπόδουλο σε είχαν.
Πόσες φορές, τον εαυτό σου να απελπίζεται τον έπιασες, να θέλει κάτω να το βάλει.
Και αφού το κάνεις Άνθρωπε…
Βάλε μετάνοια, για όλες σου τις αδικίες.
Σκέψου, χιτώνα, σε ποιους θα μπορέσεις, από δω και πέρα να προσφέρεις.
Σε αγαπώ, συγγνώμη, και είμαι εδώ, πρόσεξε μην τα ξανά ξεχάσεις.
Κήρυξε πόλεμο, σε όλα όσα, υπόδουλο σε είχαν.
Κομμάτια μάζεψε, και δόντια σφίξε, και κάνε το σταυρό σου…
Και να σαι σίγουρος, χρόνος καλύτερος, Άνθρωπε θα ξημερώσει…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.