Είναι απλά, κρίσεις πανικού. Δεν είναι ντροπή. Είναι απλά κρίσεις. Δεν χρειάζεται να τις κρύβεις από κανέναν.
Είναι ψυχοσωματικά συμπτώματα. Ξέρεις… Ταχυκαρδίες, τρέμουλα, πλακώματα και ένα σωρό άλλα τέτοια… Ας σε καταλάβει ο κόσμος. Ας σε πάρει είδηση, όλος ο ντουνιάς. Δεν έγινε και τίποτα. Δεν έκανες εσύ κάτι κακό…
Είναι ψυχαναγκασμοί. Ιδεοληψίες. Είναι σκέψεις. Σκέψεις, που σε τρομάζουν, σκέψεις που σε πανικοβάλουν, σκέψεις που απορείς πως γίνεται να σού ‘ρχονται μες στο μυαλό. Ούτε αυτές είναι ντροπή. Μίλα για αυτές. Μοιράσου τες. Απομυθοποίησέ τες.
Είναι η κούραση που έχεις στη ψυχή. Είναι το βάρος νιώθεις μπροστά στο στήθος. Είναι στεναχώρια, είναι θλίψη, είναι μπούκωμα… Σταμάτα να κρύβεσαι. Σταμάτα να σκέφτεσαι, τι θα σκεφτούν για ‘σένανε οι άλλοι…
Δεν είναι ντροπή. Τίποτα από αυτά δεν είναι ντροπή.
Σταμάτα να κρύβεσαι από τον κόσμο.
Τώρα, αν κάποιος, ανοίξει το στόμα για να σε κρίνει, τότε, όλη η ντροπή δικιά του.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.