Γιατί να κάνω το κορόιδο; Γιατί να κάνω το πρώτο βήμα. Γιατί να ταπεινωθώ, να σκύψω το κεφάλι και να ζητήσω εγώ το συγγνώμη πρώτος, για ακόμα μια φορά…
Νιώθω, τόσο αδικημένος, τόσο συκοφαντημένος, τόσο πληγωμένος…
Όχι… Δεν μπορώ να δίνω μόνον εγώ… Δεν μπορώ την αρχή, πάλι εγώ να κάνω…
Έχεις δίκιο…
Μα πριν τσιμεντώσεις μέσα σου την αντίληψη τούτη, αναλογίσου 2 πράγματα.
Εάν, θα μπορούσες να χωρίσεις τους ανθρώπους γύρω σου, σε 2 μεγάλες κατηγορίες, θα έβλεπες ότι είναι αυτοί για τους οποίους ενδιαφέρεσαι και αγαπάς, και αυτοί οι άλλοι, για τους οποίους καρφάκι δεν σου καίγεται.
Όσον αφορά τους δεύτερους, δεν υπάρχει κάτι να σου πω. Από τη στιγμή που κάτι, τίποτα δεν σημαίνουν για σένα, άστους να πορευθούν χωρίς να ενοχλείς. Και αν αυτοί σε ενοχλήσουν, απλά αδιαφόρησε. Σημασία άλλωστε δεν έχει, ούτε ποτέ υπήρξαν, κάτι για σένα το σημαντικό.
Στους άλλους όμως, σε αυτούς τους άλλους, στους ανθρώπους τους οποίους λες πως ενδιαφέρεσαι και λες πως αγαπάς, σε αυτούς Άνθρωπε, οφείλεις εσύ το πρώτο το βήμα να το κάνεις. Αξίζει για αυτούς να ταπεινωθείς, και τον εγωισμό σου κάτω να πατήσεις. Γιατί; Γιατί Αγάπη, είναι το να σταυρώνεσαι για αυτούς, το να σταυρώνεις τον εγωισμό σου.
Άλλωστε Άνθρωπε, μην το ξεχνάς.
Την Αγάπη την βιώνεις, μόνο όταν τη δίνεις.