11029822_10204897920960536_1592963186_o

Φαντάσου Άνθρωπε, μια μεγάλη στοίβα με ξύλα, χαρτιά και ξερόχορτα, ποτισμένη με βενζίνη. Φαντάσου λοιπόν, στη στοίβα σου αυτή, να πετάς ένα σπίρτο. Όλα όσα ακολουθούν, γίνονται από μόνα τους. Θα ανάψει μια φωτιά μεγάλη, που όμοια της δεν έχεις ξαναδεί, μια φωτιά η οποία θα κατακάψει τα πάντα γύρω της, μια φωτιά η οποία θα σηκώσει καπνό, καπνό πυκνό και μαύρο μέχρι τον ουρανό, περήφανο και αγέρωχο, μια φωτιά που δεν μπορεί κανείς να πλησιάσει. Αυτό είναι ο έρωτας Άνθρωπε. Ο έρωτας που έρχεται στα ξαφνικά. Ο έρωτας που μπορεί να κατακάψει τα πάντα στο πέρασμα του. Ο έρωτας με την ένταση και το πάθος του. Ο έρωτας που δεν θα μπορεί να κρυφτεί.

Ο χρόνος όμως θα περάσει. Και η φωτιά γρήγορα θα καταλαγιάσει. Έτσι και ο έρωτας…

Ο καπνός δεν θα είναι πλέον πυκνός. Και από κείνη τη θεόρατη φωτιά, θα απομείνει πλέον μια παχιά, κατακόκκινη καρβουνιά να λαμπυρίζει. Και η καρβουνιά αυτή είναι που πραγματικά σε ζεσταίνει, και η καρβουνιά αυτή είναι που μπορεί να σε θρέψει… Και η καρβουνιά αυτή, είναι η Αγάπη Άνθρωπε. Η Αγάπη που σε ζεσταίνει αλλά δε σε καίει. Είναι η Αγάπη που διαρκεί…

Και αυτή τη καρβουνιά, πρέπει να τη φροντίσεις Άνθρωπε, να μην σου σβήσει…

Μην φοβάσαι Άνθρωπε, είναι εύκολο να αρπάξει κάτι… Δεν χρειάζεται προσπάθεια. Ένα σπίρτο αρκεί. Πολύ προσοχή όμως στη καρβουνιά σου Άνθρωπε. Θέλει περιποίηση και προσοχή για να μην σου σβήσει, γιατί αυτή είναι που πραγματικά μετράει. Γιατί αυτή είναι η Αγάπη…

Δεν είναι ότι χάθηκε ο έρωτας. Είναι ότι έγινε πλέον Αγάπη.

Μόνο τα μάτια σου στην καρβουνιά Άνθρωπε, μην τυχόν σου σβήσει.

Τα μάτια σου στην καρβουνιά…

 

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.