”Η ζωή είναι ένα ταξίδι. Ζήσε το. Περιπέτειες, γνώσεις, εμπειρίες. Μην χάνεις χρόνο. Απόλαυσέ την.”
Από μικρός θυμάμαι, τέτοιες φράσεις και ρητά, να μου πιπιλίζουν το μυαλό. Και οφείλω να ομολογήσω, ότι έχουν μια γοητεία… Σε παρακινούν, να βγεις εκεί έξω, και να ρουφήξεις τη ζωή. Το κάθε της λεπτό. Την κάθε της στιγμή.
Δεν λέω, εντάξει. Καλό το ταξίδι. Αλλά κάτι δε μου κάθεται. Κάτι δεν ταιριάζει. Κάτι λείπει.
Ναι. Να ζήσω. Να απολαύσω. Να γευτώ.
Αυτό είναι όμως η ζωή;
Δεν ξέρω.
Πόσοι άνθρωποι απόψε, θα ξενυχτήσουν σε κάποιο νοσοκομείο; Πόσοι άνθρωποι, απόγεμα σήμερα Κυριακής, πονάνε σε κάποιο κρεβάτι ξαπλωμένοι;
Τι γίνεται με αυτούς;
Και τα παιδιά που δε μπορούν να ζεσταθούνε; Και οι γονείς που απολύθηκαν αυτές τις μέρες;
Στάθηκαν άτυχοι απλά; Έτσι είναι η ζωή;
Και αν το χοντρύνουμε και λίγο…
Όλοι εκείνα τα παιδιά, που έχουν πέσει θύματα ανθρώπων διεστραμμένων, όλες εκείνες οι γυναίκες που οι πληγές στα μέσα τους, πονάνε πιο πολύ από τους μώλωπες και τις αμυχές στο σώμα;
Τι θα τους πεις αυτούς; Ότι η ζωή είναι ταξίδι; Μπορείς; Μπορείς να τους κοιτάξεις κατάματα, και να τους μιλήσεις για απολαύσεις, για στιγμές και για εμπειρίες;
Τι νομίζεις; Ότι είναι για τους άλλους αυτά; Για κάποιους μακρινούς;
Απλά, καθημερινά πράγματα είναι. Πιο κοντά σου, από όσο μπορείς να φανταστείς.
Είναι ταξίδι η ζωή. Ναι. Το ταξίδι όμως, δεν είναι αυτοσκοπός. Αλλού είναι το νόημα…
Ψάξου.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.