Μου είπες πως έχεις χάσει την ελπίδα σου. Μου είπες ότι νιώθεις να χάνεις και αυτή τη σου πίστη. Μου είπες ότι το μόνο που σου έχει απομείνει είναι η αγάπη. Ότι το μόνο το οποίο μπορείς να κάνεις πλέον, είναι να αγαπάς.
Και το κάνεις…
Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πολύ μικρός μπροστά σου. Πολύ λίγος. Δεν ήξερα τι να σου απαντήσω, τι να σου πω.
Με παίδεψαν πολύ τις τελευταίες μέρες αυτά που μου είπες . Και θα ‘θελα τώρα, έστω και καθυστερημένα, να σου πω κάτι και εγώ…
Συνεχίζεις να αγαπάς…
Όταν όλα γύρω σκοτεινιάζουν, εσύ συνεχίζεις, και καταφέρνεις να αγαπάς. Και αυτό ακριβώς είναι που δίνει ελπίδα σε εμένα. Και αυτό ακριβώς είναι που με κάνει να συνεχίζω να πιστεύω και εγώ.
Το γεγονός ότι εσύ, συνεχίζεις να αγαπάς…
Και δεν είμαι μόνο εγώ. Είναι και τόσοι άλλοι, άνθρωποι που ξέρεις ή και που δεν θα γνωρίσεις και ποτέ, που συνεχίζουν να ελπίζουν και συνεχίζουν να πιστεύουν, επειδή άνθρωποι σαν και εσένα, μέσα στα δύσκολα, δεν έχουν σταματήσει να αγαπούν…
Μου είπες ότι έχεις χάσει κάθε πίστη και ελπίδα.
Ξέρεις…
Δεν είναι έτσι.
Το παράδειγμά σου, η ζωή σου όλη, είναι η πίστη και ελπίδα που ψάχνεις για να βρεις.
Η πίστη και η ελπίδα που ψάχνει ο καθένας μας.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.