Είναι που δεν βρήκες χρόνο να ηρεμίσεις. Να βρεις τον εαυτό σου. Το τι θέλεις και τι όχι.
Και πριν καλά-καλά τελειώσει η μία σχέση, σε άλλη αγκιστρώνεσαι, και ξεκινάς απ’ την αρχή.
Με άγχος, μπουκωμένος, ψάχνεις να βρεις μέσα στη νέα αυτή κατάσταση πατήματα, πριν έχεις μάθει ο ίδιος μόνος να πατάς.
Όπως ο πίθηκος αφήνει το ένα το κλαδί και αμέσως πιάνεται από το άλλο, έτσι και εσύ με την κάθε μία καινούρια σχέση αιωρείσαι.
Κάποια στιγμή όμως, είναι γραφτό τα δέντρα να τελειώσουν, ή να έρθει η κούραση, ή το βράδυ.
Έχεις σκεφθεί αν είσαι έτοιμος, να αντέξεις να μείνεις στο σημείο; Έχεις σκεφθεί αν το κλαδί που βρίσκεσαι πράγματι σε καλύπτει;
Πως θα το αντέξεις, που δεν φρόντισες ποτέ να μάθεις να μένεις μόνος, εσύ και ο εαυτός σου;
Αντέχεις να είσαι ειλικρινής;
Πες μου.
Γιατί μένεις;
Είναι από επιλογή, ή από φόβο στη μοναξιά απέναντι;
Αν στέρεα τα πόδια σου στο έδαφος δεν μάθουν να πατάνε, μην περιμένεις άλλον άνθρωπο, μην περιμένεις σχέση καμμιά, να έρθει, να σου καλύψει το κενό…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.