‘’Μαζεύω πράγματα μέσα μου καιρό… Να μην μιλήσω, να μην στεναχωρήσω κανέναν, να μην προσβάλω, να μην δημιουργήσω πρόβλημα… Πίστευα πως έτσι θα είναι καλύτερα. Πίστευα πως έτσι τα πράγματα θα φτιάξουν.
Και έτσι, κατάπινα, κατάπινα… Ό,τι και αν γινότανε, εγώ δεν αντιδρούσα…
Ήρθα όμως και έσκασα. Έφτασα στα όρια μου. Στο ‘’αμήν’’ που λέμε. Μπούκωσα. Και έκανα μπαμ. Δεν άντεξα άλλο.
Και έγινε χαμός…
Τώρα πέσαν όλοι να με φάνε. Σε κανέναν δεν άρεσε η αντίδραση μου. Σε κανέναν δεν άρεσε ο νέος μου εαυτός. Όλοι με είχαν συνηθίσει αλλιώς.’’
Ξέρεις…
Δεν φταινε οι άλλοι. Εσύ τους έμαθες έτσι. Εσύ τους έμαθες να μην μιλάς.
Λάθος δικό σου.
Τέλοσπάντων όμως. Τώρα ό,τι έγινε έγινε.
Δεν είναι ώρα για εγωισμούς και στεναχώριες.
Κοίτα, να μην ξανακάνεις τα ίδια από εδώ και πέρα. Φρόντισε να μιλάς. Να λες τον λογισμό σου.
Και στόμα έχεις, έχεις και μυαλό. Χρησιμοποίησέ τα.
Με το να κρύβει τα προβλήματα κάτω απ’ το χαλί, λύση κανείς δε βρήκε…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.