‘’…Κάνε υπομονή, να τελειώσεις το σχολείο και μετά θα δεις θα είσαι μια χαρά.
Πανεπιστήμιο, τέσσερα-πέντε χρόνια μια προσπάθεια, και μετά θα είσαι ελεύθερος να ξεκινήσεις τη ζωή σου.
Φανταρικό, θα περάσει και αυτό, κάνε λίγο υπομονή, όπως όλοι έτσι και εσύ και μετά θα μπορείς να ζήσεις όπως θέλεις.
Είσαι στο ξεκίνημα, πέσε με τα μούτρα στη δουλειά, για να μπορείς αργότερα να χαλαρώσεις.
Όλα του γάμου δύσκολα, -δεν ήξερες, δε ρώταγες- αρχή είναι, θα δεις, θα στρώσετε σιγά σιγά. Είναι μέχρι να βρείτε ισορροπίες…
Τώρα που τα παιδιά είναι μικρά, τώρα είναι που θέλουν προσοχή, μετά θα δεις, δε θα έχουν ανάγκη.
Μεγάλα παιδιά, μεγάλα προβλήματα, δεν έχεις ακούσει που λένε έτσι; Τώρα μη μιλάς, σκάσε και κολύμπα. Θα ξεκουραστείς μετά.
Τρέξε, δούλεψε, εξασφάλισε για την οικογένεια, για τα παιδιά για τα γεράματά σου. Θα ξεκουραστείς αργότερα, όταν βγεις στη σύνταξη, τότε θα δεις, όλα καλά θα είναι…’’
Και κάπως έτσι, περνάς μια ζωή και δεν είσαι με τίποτα ευχαριστημένος.
Και ξέρεις ποιο είναι το πιο τρομαχτικό; Ότι τα λόγια αυτά, δεν σου τα λέει κάποιος ξένος.
Τα λόγια αυτά, τα λες εσύ στον εαυτό σου…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.