Όλα τακτοποιημένα. Όλα στη θέση τους. Όλα ταιριασμένα.
Τα παιδιά σου, οι δουλειές σου, οι υποχρεώσεις. Οι ανάγκες και τα θέλω σου…
Μία τάξη θες μες στη ζωή σου.
Και τότε, μόνο τότε, θα μπορέσεις να πεις πως ‘’ναι, είμαι καλά’’.
Ξυπνάς και κοιμάσαι, με το ίδιο πράγμα στο μυαλό.
Όλα σε σειρά να μπούνε.
Είναι όμως Άνθρωπε παράξενο, το γεγονός ότι ο κάθε ένας με τον ίδιο τρόπο ακριβώς, τείνει σε όλη τη ζωή του να πορεύεται.
Και είτε για την επιβίωση παλεύει, είτε για τη μόρφωση των παιδιών του την καλύτερη, είτε για να καλύψει θέλω του, θέλω που άλλοι δεν ονειρεύτηκαν ποτέ, πάντοτε κάτι λείπει. Πάντοτε κάτι, δεν είναι όπως πρέπει.
Κανείς, ‘’καλά’’ δεν μπορεί να πει πως είναι…
Και είναι παράξενο και το άλλο…
Ότι αν πίσω γυρίσεις, θα δεις πως πάντοτε, κάτι ήταν που σου έλειπε. Μην μπερδεύεσαι. Όχι τώρα. Σκέψου πως, τότες, έκρινες τον εαυτό σου. Και όταν αυτό το κάτι ήρθε, και όταν αυτά που σε αταξία ήταν, μπήκαν σε μια σειρά, ούτε που μπόρεσες να το καταλάβεις.
Δεν είναι όμως έτσι η ζωή. Ποτέ δεν ήταν…
‘’Να αδιαφορήσω; Να αφεθώ’’;
Όχι. Να παλέψεις.
Ξανά, και πάλι ξανά.
Δος ημίν σήμερον, Άνθρωπε όμως… Αυτό μόνο…
Ξέρεις…
Άνθρωποι μόνο, που πόνο βίωσαν βαθύ, μόνο αυτούς έχω δει, το τώρα να εκτιμάνε…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.