Γιατί να έρθει Άνθρωπε αλλαγή;
Για να μπορείς να συνεχίσεις, να ζεις μέσα στο μικρόκοσμό σου;
Όλα αυτά τα χρόνια, πάλι πεινούσαν άνθρωποι… Και πάλι παιδιά πνιγόταν στο Αιγαίο…. Αρρώστιες υπήρχαν δίπλα σου, και θάνατοι. Πόνος ωμός περπατούσε δίπλα σου, στη γειτονιά σου…
Και εσύ που ήσουν Άνθρωπε;
Φρόντιζες τα του οίκου σου τα όλα… Τον εαυτό σου, στην καλύτερη περίπτωση, και άντε και δύο τρεις οικείους μακριά…
Και σε ρωτώ. Γιατί να έρθει η αλλαγή; Χάλασε η ζαχαρένια τώρα;
Όταν περιουσίες στα μπουζούκια ξόδευες, και όταν συνδικαλιζόσουν. Όταν επιδοτήσεις κλεψιμέικες έπαιρνες, και όταν φαντάρο έστελνες τον γιο σου στο κέντρο της Αθήνας ενώ τα ορφανά σύνορα φύλαγαν στον Έβρο. Όταν χτυπούσες την γυναίκα σου, γιατί άντρας ένιωθες, ισχυρός, είχες βλέπεις χρήματα, και όταν σε δικαστήρια έσερνες αθώους ανθρώπους. Όταν τον έρωτα, με έναν φθηνό πανσεξουαλισμό τον είχες εξισώσει, όταν μειδίαμα σχημάτιζες στα χείλη σου στις λέξεις Ελλάδα και Χριστός. Όταν ο πόνος του αδερφού σου δεν σε ένοιαζε, δεν ήταν βλέπεις δικός σου πόνος, και όταν η μοναδική αξία που στα παιδιά σου μάθαινες, ήταν η ηδονή, πες μου…
Τότε αλλαγή δεν ήθελες; Τι έγινε; Τι άλλαξε τώρα;
Δεν φταίνε Άνθρωπε οι πολιτικοί. Αυτοί, πάντοτε ηλίθιοι ήταν…Έβρισκαν και κάναν.
Μην βιαστείς να αντιδράσεις. Η συνείδησή σου ξέρει, αν μέσα σου στάθηκες καλώς. Τότες, για σένα, δεν ισχύουνε τα παραπάνω…
Ξέρεις, πραγματικά, το εύχομαι η αλλαγή να έρθει…
Αν είναι όμως σε εκείνα πάλι να γυρίσουμε, ευχαριστώ, μα δε θέλω να το ζήσω…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.