Είσαι πραγματικά ελεύθερος; Τι λες;
Είναι μια εικόνα, που με τρομάζει πολύ…
Αυτή του φυλακισμένου, ο οποίος μετά από χρόνια μέσα στη φυλακή, ελευθερώνεται. Και δεν ξέρει που να πάει. Και δεν ξέρει τι να κάνει. Και γυρίζει από εδώ και από εκεί, και ψάχνει από κάπου να πιαστεί. Και καταλήγει κάποια στιγμή, έτσι, χαμένος σε κάποιο δωμάτιο ξενοδοχείου, και ενώ ξαπλώνει στο μαλακό κρεβάτι για να κοιμηθεί, το πρωί τον βρίσκει στο πάτωμα να ξυπνάει.
Έτσι και εσύ. Έτσι και εγώ.
Καταλήξαμε να μην ξέρουμε τι να κάνουμε…
Να έχουμε όλη την ελευθερία να δημιουργήσουμε, να πράξουμε το καλό, να βοηθήσουμε, να ασκηθούμε, να έρθουμε με τον άλλον πιο κοντά. Και αντί αυτού, την απραξία να επιλέγουμε, την βόλεψη, την ηδονή, την ικανοποίηση του εγώ μας. Να περιφερόμαστε όπως ο αποφυλακισμένος.
Και όχι μόνον αυτό…
Να εγκλωβιζόμαστε μόνοι μας σε πάθη και σε κακές συνήθειες του παρελθόντος. Και όταν έρχεται η ώρα, η δυνατότητα για κάτι άλλο, πιο καλό, να μην ξέρουμε πως όλο αυτό να το διαχειριστούμε. Να μένουμε τυφλοί, εξαρτημένοι, να μην ξεκολλάμε από φόβο ή από μαλθακότητα… Όπως το πάτωμα του ξενοδοχείου, και το κρεβάτι…
Ξέρεις τι με τρομάζει πιο πολύ;
Ο φυλακισμένος, έχει και μια δικαιολογία.. Έτσι έμαθε. Έτσι συνήθισε.
Εσένα όμως, και εμένα η σκλαβιά, είναι επιλογή μας…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.